donderdag 5 maart 2020
zondag 19 mei 2019
donderdag 25 april 2019
eindelijk!
inderdaad: eindelijk een bericht in 2019!
Wat zijn de plannen?
Verdergaan op de Via Lemovicensis natuurlijk. Voor de vergeetachtigen verwijs ik naar de posts van vorig jaar. Toen stapte ik van Vézelay naar Périgueux, ongeveer 530 km. Omdat ik toch wel de 500-km-limiet van wil blijven aanhouden zou ik nu een stukje willen teruggaan - tot Limoges. Dat geeft mij ook de kans om met kleinere etappes te starten, van minder dan 20 km per dag. Vanaf Périgueux wordt het dan helemaal nieuw.
Hieronder staat nogmaals een overzichtskaart van heel de weg
En de voorbereiding? Die verloopt niet zo optimaal. Zeker niet het trainen. Ik stap wel geregeld maar de afstanden beperken zich tot nu toe tot max. 12-13 km. En dat moet ik zeker opdrijven.
Toch wat foto's van onderweg:
In het Kerremansbos zijn nieuwe wandelpaden aangelegd, met een heus knuppelpad.
En ik ontdekte ook de spiksplinternieuwe fietssnelweg Asse-Brussel. Alleen weet ik niet of het wel toegelaten is voor wandelaars.
Eind maart was er de jaarlijkse pelgrimszegen in de kathedraal van Mechelen van het Vlaams Compostelagenootschap, met blij weerzien van verschillende bekenden, o.a. Mady en Willy. De geloofsbrief en het stempelboekje heb ik net aangevraagd.
Wat zijn de plannen?
Verdergaan op de Via Lemovicensis natuurlijk. Voor de vergeetachtigen verwijs ik naar de posts van vorig jaar. Toen stapte ik van Vézelay naar Périgueux, ongeveer 530 km. Omdat ik toch wel de 500-km-limiet van wil blijven aanhouden zou ik nu een stukje willen teruggaan - tot Limoges. Dat geeft mij ook de kans om met kleinere etappes te starten, van minder dan 20 km per dag. Vanaf Périgueux wordt het dan helemaal nieuw.
Hieronder staat nogmaals een overzichtskaart van heel de weg
En de voorbereiding? Die verloopt niet zo optimaal. Zeker niet het trainen. Ik stap wel geregeld maar de afstanden beperken zich tot nu toe tot max. 12-13 km. En dat moet ik zeker opdrijven.
Toch wat foto's van onderweg:
een nieuwe lente staat symbool voor nieuw leven
wilde rabarber?
En ik ontdekte ook de spiksplinternieuwe fietssnelweg Asse-Brussel. Alleen weet ik niet of het wel toegelaten is voor wandelaars.
Eind maart was er de jaarlijkse pelgrimszegen in de kathedraal van Mechelen van het Vlaams Compostelagenootschap, met blij weerzien van verschillende bekenden, o.a. Mady en Willy. De geloofsbrief en het stempelboekje heb ik net aangevraagd.
dinsdag 26 juni 2018
walking is good for you
en zeker voor de maag-darmtransit. Dat heb ik dagelijks mogen ondervinden. Een uitgebreid bezoek aan het toilet vóór het vertrek , en na korte tijd was het meestal van dat: zoeken naar een geschikte plaats om een boodschap achter te laten. Liefst in het bos, in het veld, desnoods langs de kant van de weg, al of niet achter een boom . Uit het zicht bij voorkeur. Dat was helaas niet altijd mogelijk. Dan maar hopen dat er niet net een auto voorbijkomt . En dan nog is dat niet erg ; ze kennen mij toch niet .
De vliegen zijn wat blij met het resultaat , ze komen er meteen op af.
Niet alleen goed voor de maag-darmtransit, ook voor het metabolisme. 21 km stappen betekent algauw een calorieverbruik van om en bij de 1000 kcal en dan kan het niet anders dan dat je vermagert ; elke 125-150 km kost mij ongeveer 1 kg. Een gezonde kuur dus. Dan kan ik er weer even tegen.
Intussen ben ik weer thuis en heb ik weer mijn eigen vertrouwde bed teruggevonden. In 26 verschillende bedden heb ik geslapen! De ene keer al wat comfortabeler dan de andere. In ieder geval had ik elke avond een bed, ik heb dagelijks kunnen douchen (warm water) en heb zeker geen honger geleden. Veel sla en pasta gegeten, het laatste vooral als er zelf moest gekookt worden, alleen of in groep.
Het stoppen in Périgeux mag misschien wat onverwacht overgekomen zijn maar wie mijn eerste berichten van dit jaar gelezen heeft herinnert zich misschien nog dat ik toen schreef dat ik niet helemaal tot in Saint-Jean-Pied-de-Port hoefde, maar toch minimaal 500 km wilde stappen. En zo is geschied.
Het traject van de Vézelay-route was misschien niet het meest spectaculaire en ook niet het moeilijkste - niet al te veel hoogteverschillen - toch heb ik ervan genoten. Wat nieuw was voor mij was de "accueil pélérin à domicile", een formule die ik op geen van mijn vorige tochten tegengekomen was. Mensen die bij hen thuis één of meerdere pelgrims op regelmatige of occasionele basis ontvangen. Meestal zijn het mensen van wie de kinderen het huis uit zijn en die één of meerdere kamers vrij hebben, sommigen hebben zelf de Camino (geheel of gedeeltelijk) gelopen, de meesten zijn actief in de parochie en/of het verenigingsleven, meestal christelijk geïnspireerd. De pelgrim wordt echt thuis ontvangen, meestal heel hartelijk, gewoonlijk met een aparte kamer, soms mét lakens en/of handdoeken. Avondmaal en ontbijt worden gezamenlijk met het gastgezin gebruikt, heel informeel. Zo heb ik fijne mensen ontmoet. Sommigen vragen geen vast bedrag, ze noemen het "participation libre aux frais", m.a.w. een donativo, anderen hebben wel een vaste prijs voor de overnachting met ontbijt en laten het avondmaal aan een donativo, nog anderen zien er een extra inkomen in en vragen een vaste prijs - varierend rond de 30-35 euro, een beetje vergelijkbaar met de privé-gîtes d' étapes op de via Podiensis. Verder heb ik ook een onderkomen gevonden in de "refuges pélerins communaux" die beheerd worden door het gemeentebestuur maar gerund door vrijwilligers. Of bij de "Amis de Saint-Jacques de la Voie de Vézelay" met de hospitaleros, een enkele keer in een refuge paroissial.
Geen slaapzalen met stapelbedden en snurkende medepelgrims!
Dikwijls ook in oude kille huizen, met dikke muren; moet een fortuin kosten aan onderhoud en verwarming in de winter. Ik vroeg mij soms af of deze omstandigheden bij ons mogelijk zouden zijn, vooral wat betreft veiligheid.
Eén keer verbleef ik in een hotel maar dat was zeker niet de meest aangename ervaring.
Er zijn blijkbaar twee trajecten van Vézelay naar Saint-Jean-Pied-de-Port, een historische route (die ik gevolgd heb), de échte die de pelgrims van oudsher gebruikten en een GR-variant, de GR 654;
meestal zijn ze verschillend maar af en toe lopen ze een stuk gelijk. Tot de ene naar links gaat en de andere rechtdoor, om kilometers verder weer samen te komen. Dat was soms wel verwarrend.
Drie keer werd ik aangesproken door iemand die mij de weg vroeg! Zo "local" zie ik er toch niet uit? 😉.
Dit jaar ben ik mezelf geregeld tegengekomen, geconfronteerd met mijn mogelijkheden/beperkingen. Ik ondervond dat ik geen 28-30 km meer aankan, 25 km lijkt mijn limiet. Of ik dat erg vind? Eigenlijk niet, ik nader immers de 7, maar voor een voorafgaande planning is dat niet evident, en dus moest ik wel van de route afwijken, maar dat betekent dus ook extra kilometers.
Ik ben bij Bie vertrokken, ttz. ze heeft mij naar de luchthaven van Rodez gebracht. Van daar is het 1u15 vliegen naar Charleroi . Ik nam een pendelbus tot Brussel Zuid en werd bij het verlaten van de ring in Anderlecht direct geconfronteerd met het vuil en het sluikstorten in Brussel. Na 4 weken natuur een hele ontnuchtering! Wat een smerige stad.
De vliegen zijn wat blij met het resultaat , ze komen er meteen op af.
Niet alleen goed voor de maag-darmtransit, ook voor het metabolisme. 21 km stappen betekent algauw een calorieverbruik van om en bij de 1000 kcal en dan kan het niet anders dan dat je vermagert ; elke 125-150 km kost mij ongeveer 1 kg. Een gezonde kuur dus. Dan kan ik er weer even tegen.
Intussen ben ik weer thuis en heb ik weer mijn eigen vertrouwde bed teruggevonden. In 26 verschillende bedden heb ik geslapen! De ene keer al wat comfortabeler dan de andere. In ieder geval had ik elke avond een bed, ik heb dagelijks kunnen douchen (warm water) en heb zeker geen honger geleden. Veel sla en pasta gegeten, het laatste vooral als er zelf moest gekookt worden, alleen of in groep.
Het stoppen in Périgeux mag misschien wat onverwacht overgekomen zijn maar wie mijn eerste berichten van dit jaar gelezen heeft herinnert zich misschien nog dat ik toen schreef dat ik niet helemaal tot in Saint-Jean-Pied-de-Port hoefde, maar toch minimaal 500 km wilde stappen. En zo is geschied.
Het traject van de Vézelay-route was misschien niet het meest spectaculaire en ook niet het moeilijkste - niet al te veel hoogteverschillen - toch heb ik ervan genoten. Wat nieuw was voor mij was de "accueil pélérin à domicile", een formule die ik op geen van mijn vorige tochten tegengekomen was. Mensen die bij hen thuis één of meerdere pelgrims op regelmatige of occasionele basis ontvangen. Meestal zijn het mensen van wie de kinderen het huis uit zijn en die één of meerdere kamers vrij hebben, sommigen hebben zelf de Camino (geheel of gedeeltelijk) gelopen, de meesten zijn actief in de parochie en/of het verenigingsleven, meestal christelijk geïnspireerd. De pelgrim wordt echt thuis ontvangen, meestal heel hartelijk, gewoonlijk met een aparte kamer, soms mét lakens en/of handdoeken. Avondmaal en ontbijt worden gezamenlijk met het gastgezin gebruikt, heel informeel. Zo heb ik fijne mensen ontmoet. Sommigen vragen geen vast bedrag, ze noemen het "participation libre aux frais", m.a.w. een donativo, anderen hebben wel een vaste prijs voor de overnachting met ontbijt en laten het avondmaal aan een donativo, nog anderen zien er een extra inkomen in en vragen een vaste prijs - varierend rond de 30-35 euro, een beetje vergelijkbaar met de privé-gîtes d' étapes op de via Podiensis. Verder heb ik ook een onderkomen gevonden in de "refuges pélerins communaux" die beheerd worden door het gemeentebestuur maar gerund door vrijwilligers. Of bij de "Amis de Saint-Jacques de la Voie de Vézelay" met de hospitaleros, een enkele keer in een refuge paroissial.
Geen slaapzalen met stapelbedden en snurkende medepelgrims!
Dikwijls ook in oude kille huizen, met dikke muren; moet een fortuin kosten aan onderhoud en verwarming in de winter. Ik vroeg mij soms af of deze omstandigheden bij ons mogelijk zouden zijn, vooral wat betreft veiligheid.
Eén keer verbleef ik in een hotel maar dat was zeker niet de meest aangename ervaring.
Er zijn blijkbaar twee trajecten van Vézelay naar Saint-Jean-Pied-de-Port, een historische route (die ik gevolgd heb), de échte die de pelgrims van oudsher gebruikten en een GR-variant, de GR 654;
meestal zijn ze verschillend maar af en toe lopen ze een stuk gelijk. Tot de ene naar links gaat en de andere rechtdoor, om kilometers verder weer samen te komen. Dat was soms wel verwarrend.
hier lopen ze gelijk, beiden naar links
hier gaat de GR naar links, de pelgrimsroute naar rechts
En wat is daar het nut van? Waarschijnlijk belangen van groepen. De historische weg, die ik gelopen heb staat beschreven sedert de Middeleeuwen in de Codex Calixtinus en wordt daarom de historische route genoemd. Het doel van een pelgrimstocht is immers anders dan dat van een GR-tocht. De GR-s zijn gericht op de natuur, de overleving, de paden maken dikwijls omwegen om de mooiste, meest afgelegen en spectaculaire landschappen te bewonderen, gaan over toppen van hellingen i.p.v. er omheen. De historische routes willen de eeuwenoude traditie in ere houden en vervoegen zo eeuwenoude haltes, ruines van pelgrimshospitalen, enz... De tradities van donativo en vrijwilligerswerk (hospitaleros) spelen hier een belangrijke rol. Ook de ontmoetingen zijn belangrijk op een pelgrimsroute, ofwel onder pelgrims onderling, ofwel onder onthaalgezinnen en pelgrims.Drie keer werd ik aangesproken door iemand die mij de weg vroeg! Zo "local" zie ik er toch niet uit? 😉.
Dit jaar ben ik mezelf geregeld tegengekomen, geconfronteerd met mijn mogelijkheden/beperkingen. Ik ondervond dat ik geen 28-30 km meer aankan, 25 km lijkt mijn limiet. Of ik dat erg vind? Eigenlijk niet, ik nader immers de 7, maar voor een voorafgaande planning is dat niet evident, en dus moest ik wel van de route afwijken, maar dat betekent dus ook extra kilometers.
Ik ben bij Bie vertrokken, ttz. ze heeft mij naar de luchthaven van Rodez gebracht. Van daar is het 1u15 vliegen naar Charleroi . Ik nam een pendelbus tot Brussel Zuid en werd bij het verlaten van de ring in Anderlecht direct geconfronteerd met het vuil en het sluikstorten in Brussel. Na 4 weken natuur een hele ontnuchtering! Wat een smerige stad.
zondag 10 juni 2018
zoekplaatje
Het is prachtig weer in Sousceyrac.
Mijn schoenen zijn proper en de was is gedaan. Dat was hoog tijd.
wie goed kijkt ontdekt hier misschien een smaragdhagedis (felgroen met blauwe kop)
vrijdag 8 juni 2018
Périgueux, hier stopt het
Na ongeveer 530 km hou ik van het voor bekeken. Van in het begin wilde ik zeker 500 km stappen en dat is nu gebeurd. Périgueux is ook de ideale plek om te stoppen omdat ik van hieruit vrij gemakkelijk naar Bie en Paul kan. Tenminste, als de treinen niet staken vandaag.
Maar dat doen ze dus wel .
Dan maar wachten tot iets na 14 u, dan is er een bus.
Ik ga terug naar de oude binnenstad om wat dingen te kopen (o.a. onderbroeken 😉). In de kathedraal steek ik de laatste kaars aan, voor iedereen maar in het bijzonder voor Lana, Lotte, Jenna en Sofie die binnenkort examens hebben. Succes en veel geluk meisjes!
Er volgen nog wel berichten.
Maar dat doen ze dus wel .
Dan maar wachten tot iets na 14 u, dan is er een bus.
kloostertuin
Ik ga terug naar de oude binnenstad om wat dingen te kopen (o.a. onderbroeken 😉). In de kathedraal steek ik de laatste kaars aan, voor iedereen maar in het bijzonder voor Lana, Lotte, Jenna en Sofie die binnenkort examens hebben. Succes en veel geluk meisjes!
Er volgen nog wel berichten.
donderdag 7 juni 2018
Im Wald, im grüne Walde
Wie van mijn generatie kent dat Duitse marsliedje?
De kathedraal Saint-Front van Périgueux heeft een bijzondere bouwstijl. Vreemde naam voor een heilige, maar zo zijn er nog. Hij zou deze streek gekerstend hebben . Kerk van koepels.
Als ik er binnenkom is de organist aan het oefenen.
Jacobus heeft een eigen kapel
Vandaag ook weer komt de concurrentie tussen de Gr 654 en de historische route tot uiting, enkele kilometers verder komen ze weer samen. Het nut ervan is mij een raadsel.
een oude waterpomp
de witte steen van de Périgord Blanc
da steht ein Försters Haus
Uren stap ik door de bossen, de modder valt uiteindelijk mee. De krekels houden het rustig.
Uren stap ik door de bossen, de modder valt uiteindelijk mee. De krekels houden het rustig.
eindelijk orchissen
Als ik er binnenkom is de organist aan het oefenen.
Jacobus heeft een eigen kapel
De oude binnenstad van Périgueux is goed onderhouden ; er heerst een gezellige drukte, veel toeristen ook.
Ik heb onderdak in de pelgrimsherberg van de amis de Saint-Jacques - met drie zijn we: Bertie uit Limburg die naar Lourdes stapt, Raymond uit de Oostkantons die fietst en ik. Ook de hospitalero is een Belg.
We gaan samen eten in de stad.
Vandaag ook weer komt de concurrentie tussen de Gr 654 en de historische route tot uiting, enkele kilometers verder komen ze weer samen. Het nut ervan is mij een raadsel.
Abonneren op:
Posts (Atom)