Vandaag exact 6 weken geleden ben ik aan mijn voettocht begonnen die exact (dag op dag) 4 weken duurde. We zijn nu 2 weken verder en het afkicken gaat elk jaar beter. Ik herinner mij hoe ik in 2012, na mijn eerste Camino (Camino Francés) volledig in de ban was van ... ja, van wat? Ik kon thuis moeilijk aarden en kon mijn verhaal niet echt kwijt aan kinderen en vrienden, die hadden het immers niet meegemaakt. Ik zocht dan maar mijn toevlucht bij gelijkgezinden - lees: mensen die dezelfde ervaring hadden gehad. Dit jaar gaat de aanpassing prima.
Mijn haar valt ook stilaan in de plooi - van dat dagelijks wassen met alle soorten zeep, de wind, het transpireren, de hoed en de buff en het slapen was het zo stijf als iets geworden en stond het langs alle kanten. Ik had zo'n flesje (89 ml) geconcentreerd bio-afbreekbaar alleswasmiddel mee, waarvan je maar een druppel nodig hebt, en daar werd dan ook alles mee gewassen: mezelf, mijn haar, de kleren, ....Waar het ook maar mogelijk was gebruikte ik wat voorhanden was: hotelzeepjes, handzeep, een stuk zeep dat aan de wasbak lag, tot afwasmiddel toe; alles is immers goed voor een pelgrim. Nu geniet ik ten volle van het schuim (wast waarschijnlijk niet beter, maar het voelt beter).
Ik heb de afgelopen dagen uren aan de computer gezeten en alle berichten nog eens nagelezen én de (meeste?) fouten verbeterd. Ongelooflijk wat ik soms zag staan, tot niet-bestaande woorden toe. Reden? Voor het eerst had ik een smartphone mee, ik moet eigenlijk zeggen een phablet. Het schermpje van een smartphone is mij te klein, een tablet te groot, en ik wilde een alles-in-één-ding. Onervarenheid en onwetendheid troef! De foto's kon ik niet rechtstreeks bij mijn berichten plaatsen (ik had een echte PC/laptop met 2 USB-poorten nodig), bij het intikken van mijn berichten was de automatische woordzoeker ingesteld en ik vergat geregeld - zeker in het begin - het juiste woord aan te klikken zodat er soms rare woorden in stonden, accenten en vreemde leestekens kon ik niet vinden, enz....
Ik hoop dat ik deze dingen nu ongedaan gemaakt heb, èèèèèèèèèèèn de foto's zijn bij de berichten geplaatst!!!!!
donderdag 11 juni 2015
maandag 1 juni 2015
schone slaapster
Ik vond een mooi gedicht over de Vía de la Plata, een ode; vertalen ga ik het niet doen, dat zou de essentie tenietdoen.
Plata, bella durmiente
Según venían inviernos y veranos
las ovejas trazaron un camino
que luego aprovecharon los romanos
por el que hoy camina el peregrino.
En Plata el viejo nombre se conserva
(con el tiempo sufrió cambios orales).
Es antiguo en verdad, como la hierba
que buscaban por él los animales.
En él nuestra memoria se deshace
en siglos de su historia aventurera.
Es antiguo, no viejo, pues renace
con cada chaparrón de primavera.
Estrena cada año nueva vida,
nuevo exorno floral, nuevos vestidos,
¡Niña vía de la Plata, presumida,
que llenas de alegría nuestros sentidos!
Qué solita que estabas hace poco
cuando, comprada a trozos y vallada,
sólo te
atravesaba el pobre loco
que iba
de alambrada en alambrada.
Y sin embargo hoy, los caminantes
alegran tus dehesas y tus llanos.
Te han surgido de pronto los amantes
que llegan de los sitios más lejanos.
Cada día acuden más, a la llamada
de un bello y sevillano campanario.
Despiden a Triana en la alborada,
y emprenden sus caminos a diario.
Gozan con
la vejez de tus ruinas,
la
juventud del campo adolescente,
el blanco
de tus calles, tus esquinas,
y el
trato delicado de tu gente.
Míralos
disfrutar por todos lados
sonriendo a las flores cada día.
Son niños como tu, enamorados,
otra vez estrenando la alegría.
Ya no quedarás más en el olvido.
El futuro por fin te abrió sus puertas
y un
príncipe te dio un beso encendido.
¡Plata, bella durmiente que despiertas!
José María Maldonado
als de wolk boven mijn hoofd is verdwenen
de rook is er nog maar de regenwolk die normaal altijd boven mijn hoofd hangt is een maand lang verdwenen (Bie)! Ik mag de weergoden en Jacobus op beide knieën danken voor het prachtige weer op deze Camino. Één dag heeft het gemiezerd - maar niet genoeg om echt nat van te worden - en één avond regende het hard, maar dan was ik binnen. Gedurende 4 weken heb ik met rugzakhoes, Goretex-vest en poncho gesleurd, zonder er ook maar gebruik van te moeten maken. Het kan ook anders, ik ken nl iemand die de volledige Vía de la Plata gelopen heeft en meer dan de helft van de dagen striemende regen had. Ik weet niet of ik het dan zou volgehouden hebben; een aantal stukken zouden zeker niet over de echte Camino kunnen gelopen worden, ik denk dan aan al die beken, stenen, rotsen en modderige paden steil bergop of bergaf. De lucht was bijna constant blauw, weinig wolken - behalve ´s morgens soms, wel koud ´s ochtends (amper 3° in Xunqueira de Ambía) en ´s avonds en soms een strakke koude wind. Maar het is ook warm geweest, té warm soms na de middag. Slechts éénmaal moesten de kousen en de onderbroek aan de buitenkant van de rugzak drogen.
Ik vond dit de zwaarste Camino tot nu toe, vooral door de soms lange etappes (meer dan 30 km) en het feit dat, vooral in Extremadura, dagen na elkaar eten en drinken voor een ganse dag moesten meegenomen worden (onderweg niets dan natuur).
Met vel te veel ("van mijn huid kunnen onverwoestbare zeemvellen worden gemaakt" (-: , heb ik geleend van Saskia De Coster) en 4,5 kg lichter maar met een hoofd vol mooie herinneringen aan de prachtige natuur, oude cultuur en dankbaar voor de fijne ontmoetingen kan ik nu verder.
Er is nog zo veel te vertellen dat er wel nog een paar berichten zullen volgen.
Nog een wistjedatje: in mei hebben zich in het pelgrimsbureau in Santiago 31073 pelgrims aangemeld, dat is ongeveer 1000 per dag!!! Dit is voor àlle Camino´s samen, ook diegenen die enkel de laatste 100 km gestapt hebben. Van deze 31073 was 44,89% vrouw, 86,71% te voet en 4,61% liep de Vía de la Plata.
In mijn tuin vind ik de natuur van onderweg in mineur terug: boterbloemen, vergeet-mij-nietjes, madeliefjes, paardenbloemen, bosaardbeien, netels, kleefkruid en nog zo veel andere kruipplanten ....., en een beetje gras.
Ik vond dit de zwaarste Camino tot nu toe, vooral door de soms lange etappes (meer dan 30 km) en het feit dat, vooral in Extremadura, dagen na elkaar eten en drinken voor een ganse dag moesten meegenomen worden (onderweg niets dan natuur).
Met vel te veel ("van mijn huid kunnen onverwoestbare zeemvellen worden gemaakt" (-: , heb ik geleend van Saskia De Coster) en 4,5 kg lichter maar met een hoofd vol mooie herinneringen aan de prachtige natuur, oude cultuur en dankbaar voor de fijne ontmoetingen kan ik nu verder.
Er is nog zo veel te vertellen dat er wel nog een paar berichten zullen volgen.
Nog een wistjedatje: in mei hebben zich in het pelgrimsbureau in Santiago 31073 pelgrims aangemeld, dat is ongeveer 1000 per dag!!! Dit is voor àlle Camino´s samen, ook diegenen die enkel de laatste 100 km gestapt hebben. Van deze 31073 was 44,89% vrouw, 86,71% te voet en 4,61% liep de Vía de la Plata.
In mijn tuin vind ik de natuur van onderweg in mineur terug: boterbloemen, vergeet-mij-nietjes, madeliefjes, paardenbloemen, bosaardbeien, netels, kleefkruid en nog zo veel andere kruipplanten ....., en een beetje gras.
Abonneren op:
Posts (Atom)