Onder een bijenboom

Hier zijn we weer met meer weer. Na het optrekken van dikke nevel en mist is het een mooie, overwegend zonnige dag met wat stapelwolken. Warm ook, dus wordt het weer zweten en puffen.

Rond 11u30 ben ik in Arthez-de-Bearn, een belangrijk stadje maar het stelt niet veel voor. Hoeft ook niet, want ik maak maar een korte pauze om iets te drinken en te plassen. Achter de kerk is een mooi uitzicht op de omgeving (ligt op een heuvel) met in de verte de Pyreneeën. Een orientatiebord moet duidelijkheid scheppen.

                                                   ginder ver liggen ze, de Pyreneeën

Voor het eerst sedert enkele dagen stap ik weer meer dan 20 km (geen slaapplek) en dat gaat wonderwel.

Onderweg neem ik een pauze op een steen in de schaduw onder een acacia (denk ik) als een man uit de tegengestelde richting komt. Het gonst er oorverdovend van de bijen - ik hoor ze al enkele dagen  heel veel, er zijn er miljoenen, vooral in de lindebomen die volop in bloei staan. Hij vraagt of hij er bij mag komen zitten en begint op een wortel te kauwen. Ik bied hem een nectarine aan die hij dankbaar aanvaardt. Hij dist een verhaal op waar ik niet veel van begrijp (of geloof): hij gaat in tegengestelde richting, maar morgen keert hij terug ??? 

                                                                      mooie oleander

dit zou (volgens de eigenaar van de gîte gisteren) koolzaad zijn (ik ken het alleen van de gele bloemen)

                                                       snelheid minderen aub snelgrims!

 Gîte de Camberrat , daar ben ik nu, in een plaats die Argagnon heet; niet eens een dorp, en afgelegen, van de weg af. Morgen dus extra-kilometers!

 Een groot domein met spullen uit grootmoeders tijd, en zelfs mogelijkheid om in een"roulotte" te                                                 overnachten. Die kelk laat ik aan mij voorbijgaan.

's Avonds geeft de eigenaar nog een banjoconcert ten beste.