Vertrokken

Vandaag een korte etappe, van Cáceres naar Casar de Cáceres, el Casar zeggen ze hier, slechts 12 km, dus ik hoef mij niet te haasten. Eerst nog even naar de Plaza Mayor, waar het bijzonder rustig is. En dan op weg, eerst de stad uit, dan langs de pechstrook van de CC38 (een lokale gewestweg) gedurende een dikke 3 km en dan langs de graasvelden, soms steppe-achtig, maar zéér open landschap, zonder één enkele boom, ik ben overal zichtbaar denk ik, hier kan je je niet verstoppen. De vados (doorwaadplaatsen) staan droog, dus ik hoef de stapstenen niet te gebruiken. Verschillende tinten groen, geel paars, ... Ik kom geen kat tegen, wel koeien, schapen, ooievaars op zoek naar breedsmoelkikkers (voor wie deze mop kent), en het gekwetter van honderden vogeltjes, waaronder zeker leeuweriken, kuifleeuweriken en vele andere. Geen enkel huis kom ik tegen. Om 10u30 is het tijd voor een plas in open lucht, tijd ook om de softshell uit te trekken en om te smeren. Aangename wandeltemperatuur, soms wat hoge wolkensluiers.
Onderweg staat een bord met de melding dat ik mij op een stuk van de Cañada Real, Vía Pecuaria, bevind - dit is een veetrekweg die gebruikt werd (wordt) om vee van de zomer- naar de wintergraaslanden, en omgekeerd, te begeleiden ( de transhumancia, zoals dat ook o.a. in Frankrijk en Zwitserland nog in gebruik is.
Casar de Cáceres is een uit de kluiten gewassen dorp waar het heel aangenaam binnenwandelen is: een brede wandellaan, goed onderhouden, met allerlei soorten bomen, planten en bloemen; ik noem er maar enkele: acacia, olijfboom, palmboom, catalpa, laurier, plataan, buxus, roos, oleander (helaas nog geen bloemen), ... Gepaste naam overigens: Avenida de Extremadura. Andere straten verwijzen dan weer naar de verovering van Amerika: calle Discrubimiento de America, calle Hernán Cortés, calle Fransisco Pizarro. Ook alle heiligen hebben hier hun straatnaam.
De Albergue de Peregrinos ligt op de Plaza de España, recht tegenover het ayuntamiento (gemeentehuis). Voor een donativo krijg ik de sleutel in bar El Siglo; ik ben de eerste. Tot 14u is er veel lawaai op en rond het plein, het lijkt wel of alle mannen van middelbare leeftijd en ouder aan het vergaderen zijn, en zoals het voor Spanjaarden hoort, gaat dit gepaard met heel wat geroep.
Vanaf 14u30-15u is alles uitgestorven en hoor je niets, buiten het geklepper van de ooievaars en het gekwetter van de andere vogeltjes. Én van de eenzame klok boven het ayuntamiento die om het half uur met veel tamtam duidelijk maakt dat er weer een stuk van de tijd is vervlogen.
Ik keek even in het gastenboek van de albergue en zag daar tot mijn verwondering dat Martin hier vorige week was - ik herkende ook zijn groet in het Gaelic ( Martin ontmoette ik vorig jaar op de Vía Lusitana, en we stapten geregeld een stuk van etappes samen - zie dus aldaar).

informatiebord in Cáceres

 Cáceres uit, via de Avenida de las Lavanderas, en dit wasvrouwtje is het stenen bewijs

onderweg

Ermita de .................... rarara????  

Santiago natuurlijk, als patroon van de pelgrims én als Matamoros!

Cáceres

De vlucht is goed verlopen. Zou het kunnen dat ik de baai van Arcachon zag? En de tientallen windmolens  in de buurt van Pamplona?
Van de luchthaven van Barajas (Madrid) neem ik met gemak de metro alsof ik dat al mijn hele leven doe; naar Chamartin waar ik uren moet wachten, niet op tram 3 maar op een trein naar Cáceres, in het centrum van de autonome regio Extremadura. De metro kost hier stukken van mensen - ik betaalde 4,80 euro voor 12 stations; want zo gaat dat hier: je tikt in de automaat het station waar je naartoe wil en de automaat berekent de prijs.
Dus met de trein door het overwegend vlakke landschap van Midden-Spanje; het is eens wat anders. Ik zie nog sneeuw op de toppen van de Sierras de Guadarrama en de Gredos. Veel graanvelden, druiventeelt en olijfbomen, soms hooiland, soms gewoon braakland met veel onkruid. Ook meerdere enorme velden met zonnepanelen/fotovoltaische cellen.
Juul, Irene, Sabine en Robin, willen jullie eens wat weten? De trein waarop ik zat was er één van middellange afstand - ik denk dat dat vergelijkbaar is met een IC bij ons - een rit trouwens van meer dan drie-en-een-half uur. Die stopt verdorie in Monfragüe, jullie weten wel, dat vervallen dorp niet ver van de camping.

Ben net wat gaan rondwandelen in het historische centrum van Cáceres, stad van wapens, blazoenen, torens, poorten, kranslijsten, tralies, kantelen, paleizen, monumenten die de  adel voor zichzelf heeft opgericht, relieken uit de grote dagen van de conquista, betaald met goud uit de wingewesten. Het waren trouwens niet de beminnelijkste mannen  die conquistadores- veel goeds hebben ze ginds overzee niet uitgespookt.
De oude stad is ommuurd, ingesloten door 12 torens. Toegang tot de oude stad is de Arco de las Estrellas - symbool van Cáceres. Het betreden van deze poort is een ware stap terug in de tijd. Er is een enorme massa volk op de been- ook de kathedraal van Santa Maria zit overvol. Hier wordt ook de zwarte Christus vereerd  - een beeld dat volgens de legende deze bijzondere kleur verkreeg door de blikken van de terechtgestelden op het schavot - en jullie weten het misschien niet, maar legenden zijn waar, daar worden geen vragen over gesteld (dixit Cees Nooteboom).
En natuurlijk de ooievaars en de zwaluwen.

Een tip voor wie hier eens in de buurt komt als toerist: 12 km ten westen ligt een dorp, Malpartida de Cáceres, met een prachtig natuurgebied, Los Barruecos, met meertjes, poelen, wilde paarden, enorme waterschildpadden en ooievaarsnesten bovenop enorme rotsblokken en bovenop palen; tegelijk is er ook een (openlucht)museum met aparte werken van W. Vostell. De moeite!

Vanavond slaap ik in het Albergue Turistico Las Veletas , een aanrader. Ik heb een zespersoonskamer voor mij alleen - zeer behulpzame mensen, maar je moet wel Spaans kennen.
Voilá, morgen begin ik te stappen.

Cáceres, toegangspoort tot het oude stadsgedeelte - Arco de las Estrellas-, getrokken van op de Plaza Mayor - hier links hebben wij ooit op een terras alles geproefd wat we niet kenden (en dat was toen nog heel veel!)

zij-ingang van de kathedraal

Arco de las Estrellas van de andere kant

Zjef Vannuytsel en Breug(h)el achterna

"Daar is de lente,
daar is de zon,
bijna maar ik denk dat ze bijna zal komen.
De phallus impedicus staat al in bloei
en de blaadjes krijgen bomen."

De phallus impedicus, wat een bizarre naam; ik heb lang gedacht dat Zjef Vannuytsel dit woord zelf bedacht had, tot ik het eens heb opgezocht.
Wel, dit is hem, de stinkzwam, een vrij veel voorkomende paddenstoel, die bloeit van mei tot november.
Die kom ik uiteraard niet tegen.








De lente is nu eindelijk in het land. En dat is aan alles te zien: de boeren zijn wakker geschud en ijverig aan het werk. De blaadjes aan de bomen zijn nog jong, maar er begint stilaan wat meer kleur in de natuur te komen.

en de boer, hij ploegde voort

Soms zie ik ook vreemde dingen:

de bomen krijgen niet alleen nieuwe blaadjes maar ook zakken

waarom deze wit geschilderd is is mij een raadsel

en deze zal nog kou hebben zeker?

nieuw verbodsteken?

de hop is geen exclusief Poperings product, ook hier groeit hij - 

de streek rond Asse stond erom bekend

en de rapen liggen hier en daar nog op het veld

Intussen heb ik mijn actieradius uitgebreid in de Brabantse kouters en naar de poorten van het Pajottenland. Zo kom ik terecht in het licht glooiende landschap waar Pieter Breug(h)el blijkbaar zo van hield en waarvan hij een aantal beelden in zijn schilderijen verwerkte. Er is een heuse Breugelwandeling met op verschillende plaatsen reproducties van bekende schilderijen met verwijzing naar de omgeving of het landschap - een openluchtmuseum dat mij toch wel nieuwe weetjes bijbrengt.

in deze verbouwde schuur zou "de boerenbruiloft" plaatsgevonden hebben

uit vroegere tijden: lemen huis

de Pedemolen, nu nog (terug?) in gebruik

pajots landschap

te vroeg victorie gekraaid

Helaas is het bij die enkele vroege lentedag gebleven.
De laatste dagen zijn er bakken regen gevallen zodat alles in modderpoelen veranderd is. En het blijft koud! Aangenaam is anders! En  de stormwind maakt het allemaal nog erger.
Ik herbeleef het gevoel van de bijkomende kilos aan de schoenen.

   

Gelukkig worden voor het einde van de week aangename temperaturen en droog weer voorspeld. Ik moet dringend een aantal dagen na elkaar 20-25 km kunnen stappen.