Vertrokken

Vandaag een korte etappe, van Cáceres naar Casar de Cáceres, el Casar zeggen ze hier, slechts 12 km, dus ik hoef mij niet te haasten. Eerst nog even naar de Plaza Mayor, waar het bijzonder rustig is. En dan op weg, eerst de stad uit, dan langs de pechstrook van de CC38 (een lokale gewestweg) gedurende een dikke 3 km en dan langs de graasvelden, soms steppe-achtig, maar zéér open landschap, zonder één enkele boom, ik ben overal zichtbaar denk ik, hier kan je je niet verstoppen. De vados (doorwaadplaatsen) staan droog, dus ik hoef de stapstenen niet te gebruiken. Verschillende tinten groen, geel paars, ... Ik kom geen kat tegen, wel koeien, schapen, ooievaars op zoek naar breedsmoelkikkers (voor wie deze mop kent), en het gekwetter van honderden vogeltjes, waaronder zeker leeuweriken, kuifleeuweriken en vele andere. Geen enkel huis kom ik tegen. Om 10u30 is het tijd voor een plas in open lucht, tijd ook om de softshell uit te trekken en om te smeren. Aangename wandeltemperatuur, soms wat hoge wolkensluiers.
Onderweg staat een bord met de melding dat ik mij op een stuk van de Cañada Real, Vía Pecuaria, bevind - dit is een veetrekweg die gebruikt werd (wordt) om vee van de zomer- naar de wintergraaslanden, en omgekeerd, te begeleiden ( de transhumancia, zoals dat ook o.a. in Frankrijk en Zwitserland nog in gebruik is.
Casar de Cáceres is een uit de kluiten gewassen dorp waar het heel aangenaam binnenwandelen is: een brede wandellaan, goed onderhouden, met allerlei soorten bomen, planten en bloemen; ik noem er maar enkele: acacia, olijfboom, palmboom, catalpa, laurier, plataan, buxus, roos, oleander (helaas nog geen bloemen), ... Gepaste naam overigens: Avenida de Extremadura. Andere straten verwijzen dan weer naar de verovering van Amerika: calle Discrubimiento de America, calle Hernán Cortés, calle Fransisco Pizarro. Ook alle heiligen hebben hier hun straatnaam.
De Albergue de Peregrinos ligt op de Plaza de España, recht tegenover het ayuntamiento (gemeentehuis). Voor een donativo krijg ik de sleutel in bar El Siglo; ik ben de eerste. Tot 14u is er veel lawaai op en rond het plein, het lijkt wel of alle mannen van middelbare leeftijd en ouder aan het vergaderen zijn, en zoals het voor Spanjaarden hoort, gaat dit gepaard met heel wat geroep.
Vanaf 14u30-15u is alles uitgestorven en hoor je niets, buiten het geklepper van de ooievaars en het gekwetter van de andere vogeltjes. Én van de eenzame klok boven het ayuntamiento die om het half uur met veel tamtam duidelijk maakt dat er weer een stuk van de tijd is vervlogen.
Ik keek even in het gastenboek van de albergue en zag daar tot mijn verwondering dat Martin hier vorige week was - ik herkende ook zijn groet in het Gaelic ( Martin ontmoette ik vorig jaar op de Vía Lusitana, en we stapten geregeld een stuk van etappes samen - zie dus aldaar).

informatiebord in Cáceres

 Cáceres uit, via de Avenida de las Lavanderas, en dit wasvrouwtje is het stenen bewijs

onderweg

Ermita de .................... rarara????  

Santiago natuurlijk, als patroon van de pelgrims én als Matamoros!