met Beyonce op de achtergrond

Twee weken zijn we intussen thuis. Ik heb noch Lana noch Jenna nog gezien sedert de dag na onze terugkeer. Ze zijn intussen in gezinsverband op vakantie.
Beyonce treedt op dit ogenblik op in het Heyzelstadion; ik hoor vlagen van enthousiast publiek en een omroeper (of hoe noem je zo iemand?); ze zal wel met haar (bijna) blote kont, heupen en billen staan schudden. Ieder zijn meug natuurlijk!
Terug naar de Camino nu.
Voor de eerste keer stapte ik van begin tot einde in gezelschap van twee kleindochters én in het hoogseizoen! Was dat anders dan tot nu toe?
Natuurlijk!
Tot op dit ogenblik stapte ik alleen: geen medestappers waar ik rekening moest mee houden, in een weliswaar drukke maar niet overdrukke periode, zonder reservering van overnachtingsplek. Ik zag wel waar ik uitkwam.
Niet zo met "kinderen" (:-)) waar ik verantwoordelijk voor was. Ik kon het mij niet permitteren om voor onverwachte situaties te staan en geen slaapplek te hebben voor ons drieën - alléén is dat geen probleem.
Dus had ik op voorhand alle overnachtingen geboekt in privé-albergues of -hostals; duurder natuurlijk, maar ik wilde zekerheid. De enige tegenvaller was de Albergue Ninho in Rubiaes in Portugal. Op de albergue zelf  is niets aan te merken, de eigenares was heel lief en gastvrij, alleen had zij die dag veel aan haar hoofd, ging voor de allereerste keer een vrijwilligster afhalen in Ponte de Lima en had bovendien last van migraine. Dat is allemaal geen excuus voor het gebrek aan hygiëne: de katten (en ze waren met veel) liepen binnen en buiten, het was heel warm en alles stond open - dus veel vliegen en andere insecten - en de matrassen waren niet echt proper - vraag maar aan Lana. Bovendien koelde het s' avonds enorm af en 's ochtends voelde alles klam aan. Dank zij de nieuwe Duitse vrijwilligster hadden we nog een degelijk ontbijt.
De overige boekingen waren OK. Meestal waren er ook propere lakens inbegrepen, soms zelfs een handdoek.
Ik had een zee van pelgrims verwacht, maar al bij al viel dat nog mee. Natuurlijk was er een duidelijke toename vanaf Tui, voor de laatste 100 km, maar als ik de berichten geloof moet het op de Camino Francès verschrikkelijk geweest zijn vanaf Sarría, maar dat was ook te verwachten.
Wat betreft fysieke conditie moest ik onderdoen voor het jonge geweld.
We hebben enorm geboft met het weer, geen druppel regen gehad, op sommige dagen bewolking, maar voor de rest overvloedig zon; soms was het té warm, maar ja, het was ook juli.
Ik had voor de zekerheid wat lichte spelletjes meegenomen (zelfgemaakt vier-op-een-rij-bord en ultralichte pionnen, dobbelstenen, yatzee-blaadjes, woordzoekers en kruiswoordraadsels) - helaas hebben we er maar enkele keren gebruik van gemaakt, en dat omwille van het alomtegenwoordige gratis WIFI. In Portugal en Spanje is op alle openbare plaatsen - zelfs op de bus - WIFI bereikbaar, in de albergues overal, in cafés en restaurants eveneens. Dikwijls hangt de code uit, anders moet je het eenvoudig vragen. Jenna was zelfs kampioen in het raden naar de code. Wat ze allemaal met hun smartphone doen weet ik niet, ik zag alleen dat iedereen (bijna) constant met zijn/haar GSM bezig was.
Lana, Jenna, ik ben een trotse oma en ik heb geen moment spijt gehad van onze tocht samen. Jullie mogen terecht fier zijn op jullie prestatie. 

de blog is bijgewerkt en de foto´s staan op de juiste plaats

Jacobus' wegen zijn ondoorgrondelijk

We zijn gaan slapen met gekrijs van meeuwen,  we staan ermee op en ze hebben de hele nacht vreselijk huisgehouden. Slapen die dan niet?
Om 9u ontbijten we in één van de vele bars die Fisterra rijk is ;ze zitten trouwens allemaal vol.
De bus die ons terug naar Santiago brengt doet er ditmaal maar half zo lang over ; Jenna overleeft de rit zonder misselijk te worden.
Een busticket naar de lucht kost ons 3€p/p.  Onderweg zien we massa's pelgrims richting stad trekken: de laatste kilometers van de Camino Francés. Het zal daar heel druk op geweest zijn.
Onze vlucht is voorzien om 15u,en we zitten maar te wachten en er gebeurt niets ; 15u30, nog steeds geen vliegtuig aangekomen. En dan verschijnt het bericht van vertraging. Eindelijk komt ons vliegtuig aan, de passagiers moeten er eerst uit, er moet schoongemaakt en bijgetankt worden. En dan is er de grote verrassing: Kersten en Erik blijken op het verlate vliegtuig te zitten. moet ik in Santiago zitten om een oud-collega tegen het lijf te lopen. Jacobus' wegen zijn ondoorgrondelijk!!!!
Met een uur vertraging landen we uiteindelijk in Zaventem

het einde van de wereld

Vreselijk nieuws gehoord /gelezen vanmorgen over de vrachtwagen die op de mensenmassa inreed in Nice. Ik mag er niet aan denken dat dat hier in Santiago ook kan gebeuren, met zo'n massa volk.

Als sluitstuk van onze tocht heb ik een dag naar Finisterre (Fisterra) gepland. Als verrassing voor de meisjes blijven we hier ook overnachten en nemen morgenochtend de bus terug naar Santiago en van daar naar de luchthaven.

een zicht op de Atlantische Oceaan 

met de meisjes in badpak

 het water is zóóóóóóóó helder

voor de echte zonsondergang zijn we te laat 

pelgrimsmis

Vandaag moet er niet meer gestapt worden, enkel slenteren. Vóór 11u zijn we in de kathedraal om Jacobus te omarmen en een zitplaats te vinden voor de pelgrimsmis. We kunnen binnen langs de Puerta del Perdón, die enkel open gaat in een heilig jaar, maar uitzonderlijk ook dit jaar van de barmhartigheid - met dank aan Franciscus. Dezelfde non met de mooie stem is weer van dienst (al elke keer dat ik er was) en leert eerst de refreinen aan, terwijl de duiven in het rond vliegen. 4 celebranten , 14 co-celebranten en 3 misdienaars komen er aan te pas.
Souveniertjes en kaartjes versturen is het volgende werk.

met de Compostela in de hand (komt men door het ganse land ?)

de puerta del perdón 

met onduidelijk detail van de houten deur

zwaaiende Botafumeiro na de middagpelgrimsmis

en de onvermijdelijke gaitero

Een wistjedatje: woensdag, de dag van onze aankomst hebben zich 1293 pelgrims aangemeld voor een Compostela.

eerst dit lezen

Om 7u sta ik in de keuken spiegeleieren te bakken en brood te smeren voor onderweg. Lana maakt chocomelk (niet voor mij natuurlijk).
Ook vandaag is het mooi wandelen door de doolhoven van de gehuchtjes, het bladerdak van de druivelaars en de bossen. Tocht weer veel op en af.

 Dezelfde bekenden van de afgelopen dagen weer gezien.

 De laatste 7-8 km zijn alle afstanden van de mijlpalen verdwenen en alhoewel we Santiago reeds in de verte zien liggen lijkt de Camino ons steeds verder weg te sturen.

ginds in de verte ligt Santiago

Vlak voor we de stad in stappen is er verwarrende informatie: een schelp en pijl zowel naar links als naar rechts. We staan wat te twijfelen als er 4 pelgrims afkomen en voor hetzelfde dilemma staan; eindelijk kunnen we onze eigen taal spreken: één meisje is afkomstig van Genk maar woont in Leuven. In hun gids staat een tweede variante aangegeven: we kunnen kiezen, een kortere of langere weg. We twijfelen natuurlijk niet!

de voorgevel van de kathedraal staat helemaal achter de stellingen

We zijn er

Om 15u05 staan we op het Praza do Obradoiro!!!
Wens de meisjes maar nen dikke proficiat!
We zijn ook al in het bezit van onze Compostela , die van de meisjes direct geplastificeerd, voor de veiligheid.

Padrón, de plaats waar het lichaam van Jacobus volgens de legende zou zijn aangespoeld

 deze voormiddag: nog 40,413 km!!!!

Padrón: daar zitten we dus al, na een mooie wandeling van een kleine 20 km door mooie natuur en welriekende bossen. Het is vandaag ook niet te druk onderweg.
Voor de eerste keer gaan we niet op restaurant maar doen we inkopen en maken ons eigen potje. De meisjes stuur ik zelfs alleen naar de winkel.
De albergue waar we verblijven is splinternieuw: alles ruikt naar nieuw, super uitgeruste keuken, grote douchruimtes, 2 slaapzalen met elk 14 bedden. Elke zaal lijkt op een treinwagon met een centrale gang en links en rechts compartimenten met een gordijn voor. Wij hebben zo één wagon voor ons alleen. In de andere slaapt ander volk.

Dat is het voor vandaag, ik heb geen goesting.

foto´s: overbodig bericht

Dit bericht is overbodig geworden: de foto´s staan intussen bij de betreffende berichten.

voor de nieuwsgierigen: een voorsmaakje.
Het is maar een kleine selectie en hier allemaal wat samengebracht, zonder commentaar; de echt goede zal ik later wel bij de juiste berichten plaatsen.