Het gaat vooruit, het gaat verbazend goed vooruit

Om 6u is het van dat: gerommel en heen en weer geloop. En alles klinkt driedubbel zo luid in de kerk. Het is de eerste keer dat er zo vroeg opgestaan wordt, tot nu toe toch. Van slapen komt niks meer in huis dus sta ik ook maar op. Op mijn programma staat voor vandaag maar een korte wandeling: bijna 20 km en ik heb dus alle tijd.
Ik vind het altijd vreemd dat de weg vinden in een onbekende streek of stad nauwelijks of geen problemen oplevert. Na meer dan 330 km ben ik nog niet verloren gelopen (maar wat niet is kan nog komen natuurlijk 😉).
De zon laat het afweten, de wolken zijn soms dreigend maar het blijft droog - veel frisser dan de vorige dagen. En dus minder zweten. En dus gaat het goed vooruit langs kaarsrechte asfaltwegen tussen de maïsvelden deze keer, bijna helemaal vlak, op een nijdig klimmetje op het einde na.

                            eerst een kwart toertje rond het Lac du Brousseau (met knuppelpaadjes)

Ergens onderweg, na een helling, staat op een bord: "Ce qui est très très dur, rend très très fort" ; ieder denkt er maar het zijne van.

 Brigitte, een vaste medepelgrim van zeker een week, zie ik vanmorgen terug, na 4-5 dagen te zijn verdwenen. Dat doet mij denken aan een bericht in 2012 dat ik de titel gaf: "daar is Bridget weer". Haar zag ik ook een tijdje niet en daarna weer

                                           zelfs de bomen hebben hier blijkbaar huisnummers

                                              een hartelijk welkom in Miramont-Sensacq

Met het mooie maar eenvoudige kerkje, geflankeerd door een watertoren, zoals er hier veel zijn in de omgeving - zij zijn de bakens in het landschap.
De hospitalero van de gîte communal vertelt een bezienswaardigheid: de lokale pastoor, een oude man, heeft gezorgd voor een vijftiende statie van de kruisweg, nl. de verrijzenis.
Van in de tuin van het kerkje zouden, bij helder weer, de Pyreneeën zichtbaar zijn, er staat een overzichtsartikel, maar ik zie niets.

                                                                         15de statie

                                                      ook Jacobus is prominent aanwezig

                                                 zelfs de kerststal staat nog in een hoekje opzij

Het onthaal in de gîte is heel hartelijk, beste tot nu toe. In de namiddag, na de dagelijkse bezigheden, (er is een droogzwierder zoals vroeger, ik heb geen idee van het aantal toeren maar de was komt er bijna droog uit) ga ik op bed liggen en val ik in slaap - heeft deugd gedaan. Van mij mag Miramont-Sensacq in het rijtje van de Plus Beaux Villages. Er is een bakker maar het is maandag, dus gesloten.
Rond 15u30 begint het te regenen, een stevige bui en de rest van de vooravond afwisselend gedruppel en droog. Meteen afkoeling.
Het eten is dik Ok en de hospitalero zorgt voor de nodige animatie.