Rond 10u30 ben ik in Nogaro. Bij het binnenkomen van het stadje gaat het raam van een geparkeerde wagen naar beneden en hoor ik "Bonjour Jan, ça va?". Vreemd is dat in een onbekende streek. Het is de man van Alice die hen aan het opwachten is.
Nogaro betekent blijkbaar "plaats met notenbomen" (maar eigenlijk heb ik er geen gezien), en werd rond half 1055 gesticht. Zou ook gekend zijn van een auto/motorcircuit, en dat is goed te horen bij het verlaten van de stad ; ze zijn duchtig aan het oefenen.
Midden in een bos ligt de Eglise de l' Hôpital , een voormalige hospitaalkerk ; hier bevond zich sinds 1219 een commanderij van de Johannieters.
Verder door hetzelfde landschap als de vorige dagen, met her en der een zeldzaam huis of boerderij. De bouwstijl is ook veranderd, veel leem en vakwerk.
Mijn slaapplek voor vannacht is de gîte Maison Labarbe in Lanne Soubiran, ook weer een vergeten gat zonder internet. Er staan enkele (mooie) huizen en een kerkje/kapelletje.
Er is tijd zat, dus knip ik mijn nagels en neem de tijd om ook mijn schoenen onder handen te nemen: het is goed weer, er is een kom en een harde borstel en nu ze zijn opnieuw toonbaar.
Rond 18u komt er nog een man, een dertiger schat ik, met zijn vader toe, op zoek naar een slaapplek. Alles is overal volzet en er komt toch een oplossing uit de bus: voor de jongeman wordt een sofa klaargemaakt en de vader kan bij de eigenaar terecht
Het avondeten wordt buiten geserveerd en ik zit tegenover Kristien Hemmerechts, maar dan in een Franse versie 😅.
Drukte op een zaterdagse markt...
BeantwoordenVerwijderenHoe anders kan het leven soms toch zijn, vreemd.
Stapt ze nog en wees voorzichtig.
Kersten