walking is good for you

en zeker voor de maag-darmtransit. Dat heb ik dagelijks mogen ondervinden. Een uitgebreid bezoek aan het toilet vóór het vertrek , en na korte tijd was het meestal van dat: zoeken naar een geschikte plaats om een boodschap achter te laten. Liefst in het bos, in het veld, desnoods langs de kant van de weg, al of niet achter een boom . Uit het zicht bij voorkeur. Dat was helaas niet altijd mogelijk. Dan maar hopen dat er niet net een auto voorbijkomt . En dan nog is dat niet erg ; ze kennen mij toch niet .
De vliegen zijn wat blij met het resultaat , ze komen er meteen op af.
Niet alleen goed voor de maag-darmtransit,  ook voor het metabolisme. 21 km stappen betekent algauw een calorieverbruik van om en bij de 1000 kcal en dan kan het niet anders dan dat je vermagert ; elke 125-150 km kost mij ongeveer 1 kg. Een gezonde kuur dus. Dan kan ik er weer even tegen.

Intussen ben ik weer thuis en heb ik weer mijn eigen vertrouwde bed teruggevonden. In 26 verschillende bedden heb ik geslapen! De ene keer al wat comfortabeler dan de andere. In ieder geval had ik elke avond een bed, ik heb dagelijks kunnen douchen (warm water) en heb zeker geen honger geleden. Veel sla en pasta gegeten, het laatste vooral als er zelf moest gekookt worden, alleen of in groep.

Het stoppen in Périgeux mag misschien wat onverwacht overgekomen zijn maar wie mijn eerste berichten van dit jaar gelezen heeft herinnert zich misschien nog dat ik toen schreef dat ik niet helemaal tot in Saint-Jean-Pied-de-Port hoefde, maar toch minimaal 500 km wilde stappen. En zo is geschied.

Het traject van de Vézelay-route was misschien niet het meest spectaculaire en ook niet het moeilijkste - niet al te veel hoogteverschillen - toch heb ik ervan genoten. Wat nieuw was voor mij was de "accueil pélérin à domicile", een formule die ik op geen van mijn vorige tochten tegengekomen was. Mensen die bij hen thuis één of meerdere pelgrims op regelmatige of occasionele basis ontvangen. Meestal zijn het mensen van wie de kinderen het huis uit zijn en die één of meerdere kamers vrij hebben, sommigen hebben zelf de Camino (geheel of gedeeltelijk) gelopen, de meesten zijn actief in de parochie en/of het verenigingsleven, meestal christelijk geïnspireerd. De pelgrim wordt echt thuis ontvangen, meestal heel hartelijk, gewoonlijk met een aparte kamer, soms mét lakens en/of handdoeken. Avondmaal en ontbijt worden gezamenlijk met het gastgezin gebruikt, heel informeel. Zo heb ik fijne mensen ontmoet. Sommigen vragen geen vast bedrag, ze noemen het "participation libre aux frais", m.a.w. een donativo, anderen hebben wel een vaste prijs voor de overnachting met ontbijt en laten het avondmaal aan een donativo, nog anderen zien er een extra inkomen in en vragen een vaste prijs - varierend rond de 30-35 euro, een beetje vergelijkbaar met de privé-gîtes d' étapes op de via Podiensis. Verder heb ik ook een onderkomen gevonden in de "refuges pélerins communaux" die beheerd worden door het gemeentebestuur maar gerund door vrijwilligers. Of bij de "Amis de Saint-Jacques de la Voie de Vézelay" met de hospitaleros, een enkele keer in een refuge paroissial.
Geen slaapzalen met stapelbedden en snurkende medepelgrims!
Dikwijls ook in oude kille huizen, met dikke muren; moet een fortuin kosten aan onderhoud en verwarming in de winter. Ik vroeg mij soms af of deze omstandigheden bij ons mogelijk zouden zijn, vooral wat betreft veiligheid.
Eén keer verbleef ik in een hotel maar dat was zeker niet de meest aangename ervaring.

Er zijn blijkbaar twee trajecten van Vézelay naar Saint-Jean-Pied-de-Port, een historische route (die ik gevolgd heb), de échte die de pelgrims van oudsher gebruikten en een GR-variant, de GR 654;
meestal zijn ze verschillend maar af en toe lopen ze een stuk gelijk. Tot de ene naar links gaat en de andere rechtdoor, om kilometers verder weer samen te komen. Dat was soms wel verwarrend.

 hier lopen ze gelijk, beiden naar links

hier gaat de GR naar links, de pelgrimsroute naar rechts

En wat is daar het nut van? Waarschijnlijk belangen van groepen. De historische weg, die ik gelopen heb staat beschreven sedert de Middeleeuwen in de Codex Calixtinus en wordt daarom de historische route genoemd. Het doel van een pelgrimstocht is immers anders dan dat van een GR-tocht. De GR-s zijn gericht op de natuur, de overleving, de paden maken dikwijls omwegen om de mooiste, meest afgelegen en spectaculaire landschappen te bewonderen, gaan over toppen van hellingen i.p.v. er omheen. De historische routes willen de eeuwenoude traditie in ere houden en vervoegen zo eeuwenoude haltes, ruines van pelgrimshospitalen, enz... De tradities van donativo en vrijwilligerswerk (hospitaleros) spelen hier een belangrijke rol. Ook de ontmoetingen zijn belangrijk op een pelgrimsroute, ofwel onder pelgrims onderling, ofwel onder onthaalgezinnen en pelgrims.

Drie keer werd ik aangesproken door iemand die mij de weg vroeg! Zo "local" zie ik er toch niet uit? 😉.

Dit jaar ben ik mezelf geregeld tegengekomen, geconfronteerd met mijn mogelijkheden/beperkingen. Ik ondervond dat ik geen 28-30 km meer aankan, 25 km lijkt mijn limiet. Of ik dat erg vind? Eigenlijk niet, ik nader immers de 7, maar voor een voorafgaande planning is dat niet evident, en dus moest ik wel van de route afwijken, maar dat betekent dus ook extra kilometers.

Ik ben bij Bie vertrokken, ttz.  ze heeft mij naar de luchthaven van Rodez gebracht. Van daar is het 1u15 vliegen naar Charleroi . Ik nam een pendelbus tot Brussel Zuid en werd bij het verlaten van de ring in Anderlecht direct geconfronteerd met het vuil en het sluikstorten in Brussel. Na 4 weken natuur een hele ontnuchtering! Wat een smerige stad.

zoekplaatje

Het is prachtig weer in Sousceyrac.

wie goed kijkt ontdekt hier misschien een smaragdhagedis (felgroen met blauwe kop) 

Mijn schoenen zijn proper en de was is gedaan. Dat was hoog tijd.

Périgueux, hier stopt het

Na ongeveer 530 km hou ik van het voor bekeken. Van in het begin wilde ik  zeker 500 km stappen en dat is nu gebeurd. Périgueux is ook de ideale plek om te stoppen omdat ik van hieruit vrij gemakkelijk naar Bie en Paul kan. Tenminste,  als de treinen niet staken vandaag.
Maar dat doen ze dus wel .
Dan maar wachten tot iets na 14 u, dan is er een bus.

 kloostertuin 

Ik ga terug naar de oude binnenstad om wat dingen te kopen (o.a. onderbroeken 😉). In de kathedraal steek ik de laatste kaars aan, voor iedereen maar in het bijzonder voor Lana, Lotte, Jenna en Sofie die binnenkort examens hebben.  Succes en veel geluk meisjes!

Er volgen nog wel berichten.

Im Wald, im grüne Walde

Wie van mijn generatie kent dat Duitse marsliedje?

 een oude waterpomp 

 de witte steen van de Périgord Blanc 

 da steht ein Försters Haus

Uren stap ik door de bossen,  de modder valt uiteindelijk mee. De krekels houden het rustig. 

 eindelijk orchissen

 De kathedraal Saint-Front van Périgueux heeft een bijzondere bouwstijl. Vreemde naam voor een heilige, maar zo zijn er nog. Hij zou deze streek gekerstend hebben . Kerk van koepels.
Als ik er binnenkom is de organist aan het oefenen.

 Jacobus heeft een eigen kapel 

De oude binnenstad van Périgueux is goed onderhouden ; er heerst een gezellige drukte,  veel toeristen ook. 

Ik heb onderdak in de pelgrimsherberg van de amis de Saint-Jacques - met drie zijn we: Bertie uit Limburg die naar Lourdes stapt,  Raymond uit de Oostkantons die fietst en ik.  Ook de hospitalero is een Belg.

We gaan samen eten in de stad.

Vandaag ook weer komt de concurrentie tussen de Gr 654 en de historische route tot uiting, enkele kilometers verder komen ze weer samen. Het nut ervan is mij een raadsel.

het zwarte goud

Het regent vanmorgen nog steeds . Of liever, het miezert . Ik waag het om de poncho niet aan te
doen , enkel de regenhoes over de rugzak en de softshell aan .

De wegen liggen er modderig bij - kan ook niet anders.

De zonnebloemen hebben een flinke scheut gekregen als ik vergelijk met 2 weken geleden.
Af en toe een bui,  schuilen doe ik ofwel onder de bomen ofwel in een schuur.
Het blijft de ganse dag regenachtig en frisjes .
Na 15 u komen er wat opklaringen.
De natte was van gisteren kan drogen.

Ik zit nu in Sorges, de truffelhoofdstad, in de Périgord Blanc. Die wordt gekenmerkt door de kalkachtige grond,  maar daar heb ik onderweg niets van gemerkt - kilo's modder aan de schoenen . Ik snakte zelfs naar asfalt.

Dit is mijn stulpje voor vannacht.

en dan is er de zondvloed

Na een goed ontbijt (met gelei van paardenbloemen - smaakt naar honing, te zoet voor mij) neem ik afscheid van Heidi en Greg en vertrek voor een wandeling van ongeveer 20 km ; de laatste dagen doe ik niet meer.

Onderweg hetzelfde scenario als gisteren: mooie natuur :

met veel kamperfoelie ,

en veeeeeeeeeel braamstruiken 

en nog veel meer varens en vingerhoedskruid 

en jeneverbesstruiken (de oogst zal zo te zien mager zijn),

akelei
En verder de dagelijkse ingrediënten als brem , haagwinde, klavers , wilde margrieten, haagwinde, boterbloemen , fluitenkruid,  berenklauw, nog andere veldbloemen, kleine zomereikjes, tamme kastanjelaren, vlaamse gaaien , een hop,  de altijd aanwezige koekoek,  de krekels die van geen ophouden weten , ....

En slakken, slakken en nog eens slakken .

En duizenden zoemende insecten en gordijnen dansende muggen. 

 een otter of een rat?

De ganse dag geen zon gezien maar toch droog kunnen stappen,  in een aangename temperatuur. 

Weinig auto's tegengekomen .

 Sint-Rochus , de Franse evenknie van Jacobus , verwelkomt mij bij het binnenlopen van Thiviers

Toch vind ik het geen sympathiek stadje . Het ligt boven op een heuvel,  ik zie de kerk van heel ver liggen en het duurt nog lang vooraleer ik er ben. 

In de kerk Notre Dame staan op 2 pilaren afbeeldingen van mensen die verslonden worden door monsters.  In de kathedraal van Léon zijn dezelfde beeltenissen te zien. 

Ik zit in een comfortabel huisje met alles erop en eraan, alleen:  ik heb geen zin om te koken en ga op zoek naar iets wat op een restaurant lijkt . Onmogelijk !! Om 18 u is Thiviers dood.  

De lucht wordt zwart en dan is er de zondvloed. Ik kan nog net schuilen in een portiek van een leegstaand huis. Vermits Thiviers op een heuvel ligt stroomt het water in beken naar beneden. En alle daken en dakgoten van de leegstaande huizen , en dat zijn er veel,  zijn lek. Hoeveel liter water er uit is gevallen weet ik niet,  in ieder geval veeeeeeeeeel.
Dat belooft voor de wegen morgen .

Nog een wistjedatje?  Thiviers is de hoofdstad van de foie gras.

Arnout was here

Een heerlijke wandeling vandaag langs hoofdzakelijk onverharde wegen. Wat een verademing na het vele asfalt van de voorbije 2 dagen .

hier is een glibberig brugje, lijkt poepsimpel maar ik raak er niet over - schuif uit. Dan maar weer rugzak af, stokken vooruit gegooid, rugzak ook en op handen en voeten tot boven ; zelfde ritueel naar beneden, maar dan op de poep. 

 Ik volg zonder problemen de signalisatie en kom via boswegen, die er soms modderig bij liggen in Firbeix, waar een koffie deugd doet. Naar het toilet gaan doe ik niet - zo'n Frans hangtoilet ! Dan nog liever in het bos of langs de weg. Ik vraag mij af of dat misschien de reden is waarom ze nog bestaan - ze jagen de mensen weg.

 mijn schoenen worden soms door de modder vastgezogen en worden daarna door het poephoge natte gras weer schoongespoeld.

 dit lijkt wel een symbolische plaats: de Place Saint-Jacques de Compostelle in het dorp La Coquille. Daar heb ik onderdak gevonden bij Gregg en Heidi uit de VS. Gregg vraagt mij of ik "Man bijt Hond" ken. Natuurlijk! In 2011 was Arnout Hauben hier ook . Hij laat mij het gastenboek van toen zien en een foto en een kaart van Arnout. Hij heeft ook de reportages gezien.
En gisteren waren Marina en Marcel hier ook.
Toeval bestaat niet op de Camino,  dat weet ik al lang .

hier tegenover staat een camper met Belgische nummerplaat - mensen uit Geel, althans de garage 

Wat mij sinds enkele dagen opvalt is de aanwezigheid van veel Engelsen (en vandaag Amerikanen). Blijkbaar is de streek populair. 

Sinds vanochtend heb ik de Limousin verlaten en ik ben nu in de Périgord, met name de Périgord Vert, dat zijn naam dankt aan de welige plantengroei, de vele waterlopen en het historische landschap .

En waarschijnlijk ook aan de overvloedige regenval. De voormiddag is nog droog gebleven, daarna geregeld buien. Gelukkig kan ik schuilen: een eerste keer onder een afdak op een parkeerplaats, een tweede keer in de kerk ,een derde keer op een overdekt stukje op een plein. En dan ben ik er. 

vergeten

Ik merk dat ik een etappe overgeslagen heb . Deze moet gelezen worden na "haal ik het of haal ik het niet".
Dat komt volgens mij omdat het internet zo wisselvallig en onvoorspelbaar is. Dan is er even bereik en daarna is alles weer weg. Het zou aan het onstabiele weer liggen, anderen beweren dat hun muren te dik zijn. Misschien een goede vraag voor Frank Deboosere ?
Het regent 's morgens nog steeds maar daarna klaart het op. Ik ga via Saint-Leonard de Noblat naar een gite die ook weer buiten de route ligt.

 In de kerk ligt Saint-Leonard begraven, kluizenaar, bisschop en abt, die het plaatsje gesticht heeft in 550. Hij is patroon van de gevangenen , maar ook van boeren, paarden . Boven zijn sarcofaag hangen middeleeuwse kluisters. Hij zou ook aanroepen worden door onvruchtbare vrouwen. Om zwanger te raken gaan ze op de stenen kist liggen en strijken over de boeien (???????). Wat moet een mens daarvan denken!! !! (😀) - FOEI

De gastvrouw van gisteren vertelde dat zij de dag voor mij 3 Australische dames te gast had. Ik zie in Saint-Leonard 3 berugzakte vrouwen en weet meteen dat dat de Australian women zijn. We gaan naar dezelfde overnachtingsplaats vanavond.

                              bij de varkensboeren

Later op de avond weer veel regen.

Jenna: open plek in het bos (kruiswoordraadsel)

Jenna , zoek het maar op, hier is een foto.

André noemt het vreemde mannetje. Staat meerdere keren op om te plassen (prostaathypertrofie waarschijnlijk),  maar is stil . Het is nog donker als hij definitief opstaat , zijn rugzak inpakt en iets eet. De afwas laat hij staan . En weg is hij. Ik heb niet gekeken hoe laat het was, ik vermoed toch nog geen 5 uur.

Na 4 km ben ik in Les Cars , de enige plaats waar ik koffie kan drinken. Er is ook een winkeltje en een bakker zodat ik wat kan eten.
Het is een mooi verzorgd en goed onderhouden dorp met een middeleeuwse donjon .

Mooie rustige etappe, niet te lang, van het ene gehucht naar het andere. Veel asfalt en een stuk door een bos waar het gelukkig niet al te modderig is.  Ik zie aan de schuifsporen dat dit anders kan zijn. Het heeft de laatste 2 dagen immers niet geregend.  Vandaag de derde dag op rij? Ik twijfel .

In Chalus , waar ik nu zit, ademt alles Richard Leeuwenhart, koning van Engeland (Plantagenet) , ook bekend van de derde kruistocht. Hij stierf hier in 1199 tijdens de verovering van het plaatselijk kasteel , nu in ruïne. Hij werd getroffen door een giftige pijl en stierf enkele dagen later aan gangreen.
Voilà , daarmee is jullie,  en mijn, geschiedkundige kennis weer wat opgefrist.
Ik slaap vandaag in een hotel , geen slaapzakgedoe, heb propere handdoeken, avondmaal en ontbijt zijn voorzien.
Ik heb ook nog wat aanvullingen gedaan bij enkele vorige berichten . Moet ervan profiteren nu er Wifi is .
Het begint net te regenenen mijn schoenen en de was staan/hangen buiten! Ik had het moeten weten .

Tot nu, zondagavond is alles weer eens bijgewerkt .

jara

 ik ben altijd zo blij als ik deze tekens zie. Soms ben ik ze een hele poos kwijt en dan weet ik dat ik ergens verkeerd ben gelopen. Maar vroeg of laat kom ik ze opnieuw tegen 

deze boodschap krijg ik vanmorgen op de weg langs de rivier Aixette (met veel watermolens) ; zal ik zeker ter harte nemen 

 een mooi stulpje - helaas verlaten 

 aan de kerk van Flavignac

Jara? Zonneroosjes zoals die in Monfrague en ruime omgeving welig in het wild tieren 

Ik bevind mij in het Parc Naturel Régional Limousin-Perigord.
Ik ben vrij vroeg op mijn bestemming (Flavignac) en maak van de gelegenheid gebruik om het dorp en bijhorend meer te verkennen. Ik laat de rugzak achter aan de zijkant van de gîte. Als ik terugkom zit er een uitgemergelde oudere man. Vreemde man ook,  met rare verhalen. Na de douche draagt hij een licra-loopbroek. Hij is zo mager dat dat echt geen zicht is. Hij doet niets anders dan eten,  vanalles door elkaar.