porselein

de kathedraal Saint-Etienne in Limoges

Limoges ,een grootstad die ik zo snel mogelijk wil vergeten. Ik heb het al niet voor grootsteden op de Camino, en hier heb ik geen goede herinneringen aan. Ik heb nog altijd geen bed voor vannacht ; telefoon wordt niet opgenomen ofwel is het een antwoordapparaat waarop ik tevergeefs een boodschap inspreek. Als ik dan uiteindelijk toch iemand aan de lijn krijg zitten alle plekken vol. Ook in het Office de Tourisme zijn ze helemaal niet vriendelijk.
Ik heb geen zin om hier ergens een hotelkamer te zoeken dus maak ik dat ik hier weg ben. 10 km verder, in Aixe/Vienne is opvang, hoop ik tenminste, want het is weer een antwoordapparaat. Ik spreek de boodschap in dat ik op komst ben en dat ik hoop nog een bed te vinden. Ook geen antwoord.  Ik er dan toch maar naartoe (met de trein !). En ja hoor , na wat zoeken kom ik terecht in de pastorie .Hier wordt ik vriendelijk ontvangen. In een oud vervallen pand kan ik kiezen uit 6 bedden. Er is niemand anders.

 Oradour/Glane, het dorp waar alle inwoners door de Duitsers omgebracht werden in 1944 of 1945. De mannen werden gefusilleerd, de vrouwen en kinderen verzameld in de kerk die in brand werd gestoken. Ik las een boek, geschreven door een vrouw die als kind ontsnapte aan dit drama omdat zij toevallig met haar vriendin buiten het dorp was. Zij werd opgevoed bij de nonnen in een weeshuis die haar nooit iets verteld hebben,  enkel dat haar ouders omgekomen waren bij een ongeluk. Zij kreeg de kans om te studeren en werd als journaliste naar de VS gestuurd. Daar was zij op het ogenblik van de moord op J,F. Kennedy. Het herhaaldelijke vertonen ervan op de televisie en de knallen van de geweerschoten hebben verdrongen geluiden bij haar losgemaakt en zo is zij beginnen zoeken naar haar roots. De moeite waard om te lezen . Ik herinner mij de naam van de schrijfster niet (Christine ???); de titel: "Een meisje uit Oradour".

Dit is de kerk Sainte-Croix van Aixe /Vienne waar ik uit dankbaarheid een kaars aansteek