woensdag 26 juni 2013

mijn stapgeschiedenis (bis)





Dit zijn de hoogteverschillen van het deel van de via Podiensis (GR65) dat
 ik stapte, tot in Figeac; de etappes van Figeac naar Rocamadour staan er niet op. Zo hebben jullie een idee van het klimmen en dalen. De etappes zoals hierboven aangegeven kloppen ook niet met wat ik deed (ik stapte géén 32 km).

Hieronder mijn persoonlijke stapgeschiedenis:

dag 1:   Le-Puy-en-Velay - Saint-Privat d' Allier                    24 km
dag 2:   Saint-Privat d' Allier - Saugues                                  21,5 km
dag 3:   Saugues - Les Faux                                                  24,5 km
dag 4:   Les Faux - Aumont-Aubrac                                      20 km
dag 5:   Aumont-Aubrac - Nasbinals                                     28 km
dag 6:   Nasbinals - Saint-Chély d' Aubrac                            17 km
dag 7:   Saint-Chély d' Aubrac - Espalion                              22 km
dag 8:   Espalion - Massip                                                     26 km
dag 9:   Massip - Conques                                                    23 km
dag 10:  Conques - Livignac-le-Haut                                     24 km
dag 11:  Livignac-le-Haut - Figeac                                        24 km
dag 12:  Figeac - Lacapelle Marival                                      21 km (+ 3 km)
dag 13:  Lacapelle Marival - Thémines                                  11 km
dag 14:  Thémines - Rocamadour                                         22 km
                                                                                         _________________

totaal                                                                                   308 (+ 3 km)


Deze afstanden zijn relatief; alles hangt af van de geraadpleegde bronnen.

donderdag 20 juni 2013

franse pelgrimspoesie


Net als in Spanje vindt men ook in Frankrijk teksten, liederen, gedichten en gebeden voor de pelgrim en voor Jacobus.
Het meest gekende is de moderne versie van een oud middeleeuws lied Ultreia (dat wij o.a. in Conques zongen):

Tous les matins nous prenons le chemin.
Tous les matins nous allon plus loin.
Jour après jour la route nous apelle.
C' est la voix de Compostelle.

Refr.: Ultreia! Ultreia! E suseia! Deus adjuva nos.

Chemin de terre et chemin de foi.
Voie millénaire de l' Europe
La voie lactée de Charlemagne
C' est le chemin de tous le Jacquets.

Et tou lá-bas au bout du continent
messire Jacques nous attend.
Depuis toujours son sourire
fixe le soleil qui meurt au Finistère








woensdag 12 juni 2013

Rocamadour

Vandaag  dan de cirkel rondgemaakt, over Gramat naar Rocamadour, met de zwarte Madonna.
 Mooie tocht, eerst langs weiden, daarna over de "causses", een kalkplateau met rotsen, schrale begroeing, stenen muurtjes, schapen, en daarna door de canyon van de Alzou, met meerdere oude molens. Ik vraag mij af hoe ze die stenen daar ooit gekregen hebben














 En dan uiteindelijk het zicht op Rocamadour.


Rocamadour is na Lourdes de meest bezochte bedevaartplaats van Frankrijk. Het stadje is in terrasvorm gebouwd langs de flanken van een steile rots. Beneden gaapt een canyon waar de rivier de Alzou kronkelt; de GR 6 loopt langs dit riviertje.


De huizen, de daken en de kerken lijken deel uit te maken van de rots. Bovenop torent een kasteel.

Men komt de stad binnen (van beneden) langs de Porte du Figuier en volgt dan de enige straat van Rocamadour, vol kleurrijke winkeltjes en fraaie huizen. Via een monumentale trap van 233 treden (voor luilakken is er uiteraard een betalende lift) komt men in het hart van Rocamadour: een plein met de heiligdommen; het lijken wel schuilplaatsen die in de rotsen zijn uitgehakt.
De naam van het stadje komt van "roc Amator", de rots van Amadour. Saint-Amadour leidde een kluizenaarsbestaan nadat hij vanuit het Heilig Land hier naartoe vluchtte. In de 12de eeuw werd zijn lichaam, nog geheel onaangetast en intact, aangetroffen in een tombe in de bergwand.
Veel bekende mensen kwamen naar Rocamadour op pelgrimstocht, o.a. Lodewijk de Heilige en Hendrik III van Engeland, die in Rocamadour op wonderbaarlijke wijze genezen zou zijn van een ziekte.



hier werd het lichaam van Amadour gevonden 




In een zijkapel van de basiliek staat het beeldje van de Zwarte Maagd.
Het verhaal van de Zwarte Madonna: een afbeelding van Maria waarvan het gezicht zwart is doordat het in die kleur geschilderd is of doordat er donker materiaal (meestal hout) gebruikt is. Het verhaal dat de donkere kleur ontstaan is ddo ouderdom of door het veelvuldig aansteken van kaarsen, is dus niet juist.  Volgens sommigen brachten de Tempeliers de originele Madonna's vanuit het Midden-Oosten mee. Zwart wordt ook geassocieerd met aarde, vruchtbaarheid, moeder (Isis).
Hier steek ik de laatste kaarsjes aan van mijn tocht, échte, geen elekrische lichtjes (dames van de Tai-Chi, o.a. voor jullie!).


Dit jaar is een jubileumjaar in Rocamadour: 1000 jaar pelgrimeren; allerlei activiteiten zijn gepland met als hoogtepunt de week van 15 augustus. Het is er altijd druk, wat zal dat dan niet zijn!!!


zaterdag 8 juni 2013

terug herfst

Wind, regen en amper 14graden.
Alle berichten zijn bijgewerkt en voorzien van foto's.

laatste dag

Een goede nacht gehad. Ik ben niet gehaast want het is maar een korte etappe. Veel krekels en vogeltjesgetsjilp onderweg. De temperatuur is beter vandaag, met een licht gesluierde zon.





Om 11u45 al kom ik aan in Thémines, waar mijn bed gereserveerd is. Een dorp van niets, met een piepkleine beenhouwer en een bakker die beiden gesloten zijn. Een restaurant is 7 km verderop. Wat moet ik hier in godsnaam doen? Doorgaan tot Gramat is geen optie vermits alle bedden daar volzet zijn.
Dus beslis  ik er de brui aan te geven en bel naar Bie, één dag eerder dan gepland. Het is genoeg geweest!



vrijdag 7 juni 2013

tintelende voeten

Mijn voeten hebben de ganse nacht getinteld! Slechte nacht achter de rug dus, ook omdat een jonge gast naast mij pas om 1u30' binnenkomt en onmiddellijk begint te snurken. _ en hij blijft dit doen voor de rest van de nacht!
Ontbijt aan de overkant van de straat in een brocanterie die tegelijk salon de thé is.
Ik verlaat hier de GR65 en begin aan de variante GR6. Geen enkele herkenning aan een pelgrimsweg hier, op een paar kruisen na.
Voor het eerst heb ik de raad van Barthel Van Riet opgevolgd (zie bericht "kathedraalwoud") en mijn "gevoeg" in het bos gedaan; teruggeven aan de natuur wat haar toekomt zeker? De vliegen kunnen er maar deugd van hebben!
Weer een zeer warme dag, eigenlijk te warm om te stappen. Zolang het in het bos blijft is er geen probleem, maar er zijn veel stukken over asfalt, zonder schaduw, en mijn voeten verhitten. Ik geraak niet vooruit, ik doe geen 3 km/u. Bovendien loop ik een stuk verkeerd; ik heb een afslag gemist en kom in de weiden terecht (2 km extra?).


Cardailhac, nog een "plus beau village de France"





ergens onderweg




Doodop kom ik in Lacapelle-Marival aan om 16u30'.



De eigenaar van de gîte is zeer familiair maar bedoelt het allemaal goed. Hij raad mij aan om het morgen wat rustiger aan te doen en niet tot in Gramat te stappen - er is overnachtingsmogelijkheid in Thémines, halfweg.
Vanavond dan ook afscheid genomen van Michel, een man die reeds samen met mij  op de trein naar Le Puy zat.

woensdag 5 juni 2013

exhibitionist

Niet veel speciaals te melden; weer een zonnige dag én warm!
De etappe is veel gemakkelijker dan alle vorige, weinig hoogteverschillen.





een pigeonnier, veel te zien in deze streek

In de afdaling naar Figeac staat een vent met zijn piemel te zwaaien!

Stef en Anke, ik stapte langs het kampeerterrein/speelveld/vijver waar we ooit uren op Stef gewacht hebben en daarna gepicknikt.
Tim, Musée de Champollion was gratis vandaag.
Figeac, de op één na grootste gemeente van het departement Lot, heeft zich in de Middeleeuwen ontwikkeld tot een florerende stad aan de Célé, een bijrivier van de Lot.
Op de Place des Ecritures ligt een kopie van de Steen van Rosetta, gemaakt in zwart graniet (van de Amerikaanse kunstenaar Joseph Kosuth).







         oorsprong: donkere granieten steen van 112/76 cm die in juli 1799 in Egypte door Franse              genietroepen werd ontdekt bij de Egyptische plaats Rosetta, nu El Rachid.
Jean-François Champollion heeft de hiërogliefen van de steen van Rosetta ontcijferd in 1822. Het Musée Champollion is uniek in Europa: de ramen in de gevel tonen een mooie maar ongewone combinatie van koper en glas waarin 1000 lettertekens zijn verwerkt.



Mijn voeten zijn moe!

Sint-Rochus

Na de stevige afdaling van gisteren volgt natuurlijk een even stevige klim: Conques ligt namelijk en een dal. Nog wat stevig klim- en daalwerk tot in Lavignac-le-Haut.






Onderweg meerdere Sint-Rochuskapellen tegengekomen. Hij is hier in de streek een stevige concurrent van Jacobus.




Volgens de legende zou Rochus tijdens een bedevaart van Montpellier naar Rome onderweg hebben geholpen bij de verzorging van pestlijders. Toen hij op de terugweg zelf besmet raakte, werd hij verpleegd door een engel en bracht een hond hem dagelijks een homp brood. Na zijn dood werd hij geëerd als beschermer tegen de pest. Sint_Rochus wordt voorgesteld als pelgrim die zijn gewaad openslaat om de wonden te tonen van de pest; vaak ligt er een hond, al dan niet met een stuk brood, aan zijn voeten. Soms wordt hij als pelgrim met Jacobsschelp afgebeeld, alhoewel hij nooit in Santiago de Compostela was.
Prachtweer! Ondanks de zonnefactor 35 en mijn zonnehoed is mijn nek toch verbrand!



oude brug in Lavinhac-le-Haut

Conques, nog een "plus beau village"

12 soorten confituur bij het ontbijt, waaronder ook tomaten/appelsienen.







Conques


Sainte-Foy (de heilige Fides)

Rond 866 werden de relieken van de heilige Foy naar Conques overgebracht (gestolen). Foy, een jong meisje, leefde in de 4de eeuw in Agen en stierf er de marteldood. De legende vertelt dat een handige monnik de relieken roofde en onderbracht in het klooster van Conques. Vanaf toen namen de mirakelen toe, wat meteen de roof verantwoordde.




de kloostergang


de abdijkerk



met Willy en Marcel


ik in actie



het tympaan boven de hoofdingang


de pater in actie


Prachtig weer voor een mooie wandeling van 24 km. Onderweg 2 mooie dorpjes: Espeyrac en Synergues en een paar gehuchten. Wat op en af, door bos, langs de rand van het bos, langs weiden en langs de baan, om tenslotte een heel steile afdaling naar Conques aan te vatten (gevaarlijk vind ik).
Conques is heel toeristisch maar klein en mooi; zoals elk toeristisch bedevaartsoord: winkeltjes, soevenirs, bars, restaurants, crêperies.
Ik heb een bed in de abdij; alles ademt hier abdij trouwens: de ontvangst door de vrijwilligers, het gebouw, de pater. Ik krijg een lijstje met de vieringen: om 18u30 vespers, om 20u30 completen met pelgrimszegen, om 21u uitleg over het wereldberoemde tympaan, om  21u30 orgelconcert met verlichting van de glasramen. Ik wil dit alles aan mij laten voorbijgaan, helaas is dat zonder de pater, Brian en Susan, Willy en Marcel gerekend.
Een beetje uitleg:
- de pater: hij is de enige overgebleven premonstratenzer (Norbertijn) maar heel innemend; hij leidt alle diensten en voert een ware one-manshow op over het tympaan boven de hoofdingang van de abdijkerk. Voor het avondmaal verwelkomt hij ons en laat iedereen "Ultreia" zingen. Hij nodigt iedereen uit voor de pelgrimszegen en zoekt alle nationaliteiten op om een tekstje voor te lezen; en dat heb ik aan mijn broek, in het Nederlands
- Brian and Susan: hij is een Canadese Engelsman, zij een Schotse; zij wonen vlak bij Winchester en hebben een huisje in de buurt van Figeac. Aan zijn manieren te zien denk ik dat hij dominee is. De laatste 3-4 dagen sliepen we steeds in dezelfde gîte/kamer
- Willy en Marcel: eindelijk 2 Vlamingen die vanuit Tongerloo met de fiets op weg zijn naar Santiago de Compostela. Eindelijk kan ik nog eens mijn eigen taal spreken!