een droge dag

Ik schrijf zaterdag. Geen druppel regen gehad vandaag; wel overwegend bewolkt, en heel af en toe een streepje zon. Meer moet dat niet zijn.
Eerst omhoog, dan een zware afdaling naar Saint-Côme d' Olt (de Lot werd vroeger Olt genoemd). Dit is het eerste van de "plus beaux villages de France" waar ik langskom. Dit label wordt toegekend aan de mooiste dorpen met minder dan 2000 inwoners met een rijk natuurlijk en architectonisch erfgoed, met minstens 2 sites geklasseerd als historisch monument.
Ik zal er nog tegenkomen.
Saint-Côme d' Olt is bekend om zijn spiraalvormige torenspits



  

Volgens de legende was op een winderige dag de duivel op wandel in de heuvels rond het dorp. Door de wind werd zijn staart plots tegen en rond de toren geslingerd en gaf hem daarmee zijn verwrongen uitzicht.

In het gehucht L' Estrade wacht een aangename verrassing: vlak achter een bocht heeft een oude dame, lokale bewoonster, in een schuurtje koffie, thee en chocomelk voorzien voor wie wil (1 euro).
Het landschap verandert stilaan; gedaan met het hoogplateau en de koeien. Hier de Aveyron: heuvellandschap en akkerbouw.

Espalion, waar ik mij nu bevindt, ligt aan de oevers van de Lot, waar veel water in staat + een snelle stroming. Het is hier dit weekend feest van de Bandas, folkloristische muziekgroepen die door het stadje trekken. Toen ik ze van ver hoorde dacht ik dat zij ons (pelgrims) op deze manier verwelkomden, maar helaas.

Karine, Simone en Marie-Claire, bedankt voor de mails. En wees er zeker van dat er al kaarsen branden.