Ik ontbijt in het hotel niet veraf en als ik terugkom zijn mijn wandelstokken verdwenen. Gelukkig is er een winkel in het dorp waar ik er een paar nieuwe koop. En dan terug naar het plateau van Aubrac; zelfde liedje als gisteren: hekje open, hekje dicht, gure wind, striemende regen, zompige weilanden en modderige en stenige afdalingen.
even een koffiepauze
een vleugje Ierland
nog meer graniet
hekje open, hekje dicht
Even voor het dorpje Aubrac (Bie: 19 km van Laguiole) schuif ik uit in de modder en kan verdorie niet meer terug recht, de poncho en de rugzak verhinderen mij om weer recht te komen. Mooi zicht zal dat geweest zijn! Gelukkig komt een Quebequoise mij rechttrekken. Ik hang nog niet genoeg vol modder!
een hoopje sneeuw in het dorp Aubrac
Maar klagen lost niets op, dus maar wat uitleg over Aubrac (het dorp, bijna uitgestorven is):
Adalard van Eine, Vlaamse burggraaf, werd in 1120 tijdens zijn tocht naar Santiago in Aubrac door rovers overvalle; hij riep Jacobus aan en beloofde iets te doen voor de pelgrims als hij heelhuids uit de overval kwam. Hij stichtte in deze onherbergzame streek een pelgrimshospitaal: L' hospice N.D. des pauvres. In de kerk hangt een gedenkplaat met als opschrift: "A la mémoire d' Adalard, seigneur flamand, fondateur de l' hospice d' Aubrac, décédé en ce lieu le 25 mai 1135."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten