en hij zwaaide, de Botafumeiro!

Nog even over gisteren. de laatste 20 km zijn niet vanzelfsprekend; steeds klimmen en dalen, voorbij het vliegveld van Santiago, de Monte de Gozo (berg van de vreugde) - veel vreugde is er niet bij want het regent natuurlijk. Zo hoort het in Santiago de Compostela. En dat blijft zo de ganse dag. Hier staat een herdenkingsmonument ter ere van het bezoek van Johannes Paulus II in 1992. Ik vraag mij af of hij van daar te voet naar de kathedraal gestapt is met zijn lange kleren - 4 km staat er aangeduid. Ik betwijfel het.
Maar het duurt nog eeuwen voor ik aan de kathedraal ben: Het immense Praza do Obradoiros is bijna leeg in de regen. En daar sta ik dan, alleen. Wat een ontnuchtering. Is dit het?
Dan maar op zoek naar een slaapplek - niet zo evident want het is weekend en er zijn veel congressen aan de gang en de meeste albergues bevinden zich buiten het centrum. Uiteindelijk vind ik toch een bed niet te ver van het historische centrum. Ik ga mijn compostela halen en zie nog steeds geen echt bekenden.
Maar naarmate de namiddag vordert verandert dit: de Texanen zijn er, de Canadese broer en zus, de Italianen, de Duitsers, het deense meisje met haar oma, de Australiers van Waltzing Mathilda, het spaans-amerikaans koppel, Gordana en haar wandelmaatje, Bridget, en zo veel anderen.
Iedereen valt elkaar in de armen en feliciteert elkaar.
s' Avonds ga ik met Bridget naar een gebedswake met pelgrimszegen in de kathedraal. De moeite want wij komen op plaatsen die anders afgesloten zijn zoals het Pórtico de la Gloria waar momenteel restauratiewerken aan de gang zijn. Eén van de rituelen is dat de pelgrims hun hand op de middenzuil leggen - dat kan nu niet. Evenmin als het hoofd van architect Mr Mateo aantikken; zijn brein zal dus niet in mij overvloeien. Wat wel kan is Jacobus omarmen, langs achter het altaar en de crypte bezoeken waar zijn stoffelijke overschotten bewaard worden.
Vanmiddag om 12 u pelgrimsmis. De kathedraal zit nokvol! En wie zijn daar ook? Jawel, Klaartje en Heleen! Wat een blij weerzien! En niet alleen zij, ook Matt is er en nog zo veel anderen.
En de Botafumeiro. hij zwaaide! Daarvoor was er ook zoveel volk.

Ik heb dinsdag een bus (Eurolines) naar Brussel. Met de trein is het bijna niet te doen - de uren zijn onmogelijk.