het verhaal van blaren, pijntjes en andere kwalen

Neen, van blaren heb ik gelukkig geen last gehad. Ligt het aan de voorbereiding, de schoenen, de sokken, het feit dat ik niet echt zweetvoeten heb, traag en voorzichtig stapte over de hobbelige stenen, ....? Ik weet het niet. Ik mag mij gelukkig prijzen want ik heb vreselijke voeten gezien! En ik doe mijn pet af voor wie daarmee verder stapte. Dit was zo gedurende de hele tocht. Zelfs op het einde zag ik pelgrims met verbanden aan de voeten. Ik hielp zelfs meerdere pelgrims met het doorprikken van de blaren met naald en draad en de draad vastknopen en dan bevochtigen met Isobetadine (Chris en Moniek, steigeren jullie nu?).
Sommigen liepen ook met nieuwe schoenen, ja, dan vraag je wel om problemen denk ik.
De pijnlijke (en overbelaste) pezen waren ook voor velen een probleem; soms zelfs een reden om (al dan niet tijdelijk) te stoppen. En dan de knieën! Menig pelgrim met brace of tape zien voortsukkelen.
Ik heb hier nergens last van ondervonden, wel van moeë voeten, ik stapte soms op kussentjes, vooral de bal van mijn linkervoet. Maar nooit om echt over te klagen.
Waar ik het meeste last van had was van de tractie van mijn rugzak op mijn nek en rechterschouder. Pas na 3 weken besefte ik dat ik hem veel strakker moest aanspannen op mijn heupen en de schouderriem wat losser (Astrid had mij nochtans goed advies gegeven).