een ander Portugal

Een mooie maar lange (te lange) dag, door het Portugal dat ik ken: heuvelend, kleine dorpjes met witte kerkjes, oranje daken, de huisjes wit, wit + geel, wit + groen, wit + blauw, soms goed onderhouden, soms verlaten en bouwvallig. Verder bossen en velden met eucalyptussen, olijfbomen, vijgenbomen, pijnbomen (parasoldennen), wijnranken, veelkleurige bloemen en beplantingen.
Vandaag ben ik in de bossen verloren gelopen, ergens een pijl gemist. Ik wist totaal niet waar ik was en welke richting ik uit moest, maar een mens gaat maar verder tot ik 2 oude vrouwen tegenkom aan wie ik de weg probeer te vragen, of althans een richting. Ofwel verstonden ze mij niet ofwel wisten ze niet waarover ik het had, ze lachten maar wat (één zonder tanden, de andere had er nog een paar) en zwaaiden met hun handen. Uiteindelijk kwam ik aan enkele huizen en ik wilde net ergens aankloppen toen ik een man zag. Mijn redder in nood, want na wat engels gepraat te hebben bleek het een Nederlander die daar sinds zijn pensioen woont en de omgeving als zijn broekzak kent; ook de caminho overigens. Hij loopt een heel stuk mee en toont dan hoe ik terug op de goede weg kom.
Vanaf dan was de bewegwijzering OK.
Ik kom aan in Alvaíazere en zie enkele bekenden van gisteren of van eerder.

dit zijn de nisperas waar ik het eerder over had