Ik zit nu, na weer een hele regentocht, in Padrón, de mystieke plaats waar de stoffelijke resten van Jacobus en zijn 2 volgelingen in 42 (of was het 44?) na Christus op miraculeuze wijze met een bootje zijn aangespoeld - voor de onwetenden: zie bericht "het geheim" van mijn Camino Francés in 2012.
De steen, de Perdón, waaraan het bootje zou zijn aangemeerd, ligt in de Sint-Jacobskerk - die nu nog gesloten is maar straks opengaat, en dan kan ik foto´s maken. Alles staat hier in het teken van Santiago en de pelgrims.
Ik had gedacht dat dit een dorpje was, maar het is een kleine stad, met veel oude gebouwen.
Anke, dit is ook de geboorteplaats van Jose Camilo Cela, weet je wel, van "Moren, Joden en Christenen", nobelprijs voor literatuur in 1989.
een kerkje onderweg
ik dacht dat knotwilgen typisch van bij ons waren - zijn ze hier jaloers?
afbeelding van de overbrenging van de stoffelijke resten van Jacobus
J. C. Cela op zijn stoel
aan de vooravond van het bereiken van SdC vieren de Spanjaarden feest.
Dit is een groepje dat zich gaandeweg heeft gevormd, met als eersten de schoonbroers Manolo en Antonio, beiden zestigers uit Ciudad Real. Zij zijn in Porto gestart en ik zag ze bijna dagelijks. Ik kon ze ook zien evolueren gedurende deze dagen: de buikomvang van Manolo verminderde zienderogen en de spillebeentjes van Antonio werden alsmaar dunner. Bovendien had hij zich voorgenomen om zich niet te scheren. Daarin was hij trouwens niet alleen - ook Juan en Marco Pantani, de man die uit bed viel, scheren zich pas terug als ze weer thuis zijn. Verder zijn er nog Teresa en haar stapmaatje uit Murcia, en 2 vriendinnen die de laatse 100 km stappen, Simon uit Slovenië en Arki uit Finland.
Jenna, op dit ogenblik heb ik ongeveer 580 km gestapt.
mama, sjieke dinges!!!! stikjaloers en supertrots!
BeantwoordenVerwijderentot binnenkort!
Sietse