op de camino: en er zijn er nog

Tijdens de korte etappe van gisteren nog maar eens verloren gelopen in het bos, ditmaal was ik niet alleen, ik had Martin als gezelschap. We komen uit aan een beek waar we niet over kunnen. Dan maar naar boven klimmen en daar staan we aan een spoorlijn (nog in gebruik?); een stuk op de biels tussen de sporen en waar we kunnen weer naar beneden. We denken de goede richting gevonden te hebben en hopen uiteindelijk gele pijlen te zien. Dat gebeurt idd, maar een heel onduidelijke. leidt naar een pad naast een oude brug die afgesloten is. We komen uit aan de oever van een rivier, terugkeren dan maar en dan wordt duidelijk waarom de brug is afgesloten: het middenste stuk is ingestort. We weten dat we op één of andere manier aan de overkant moeten zien te geraken en er lijkt maar één mogelijkheid: over de brug van de N1. Maar hoe geraken we daar? We lopen maar te zoeken naar een oprit tot een lokale bewoner wijst naar een noodtrap aan een piloon. Afgesloten door een hek met het opschrift "verboden voor onbevoegden". We riskeren het toch, kruipen langs het hek en komen boven op de N1. Na wat gevaarlijke toeren kunnen we toch tussen de vangrail en het verkeer verder.

Óscar, para tí

Vandaag weer een hete dag met enkel schaduw gedurende de eerste 6 km, daarna weer over asfalt, voor een tocht van meer dan 30 km. Daarom vertrekken we om 6u ´s morgens - geen koffie, geen ontbijt. Na 8 km hebben we nog steeds geen bar gezien en ik spreek een man aan die met zijn hond aan het wandelen is: "of we ergens iets kunnen eten en drinken in het dorp?". Hij wenkt om hem te volgen. Hij brengt ons naar zijn huis, roept zijn vrouw en bezorgt ons het heerlijkste ontbijt dat we maar kunnen hebben: vers brood, boter, kaas en koffie. Hij wil ons van zijn wijn laten proeven, maar toch liever niet. We gaan naar het toilet en krijgen nog een appelsien en een T-shirt als souvenir.