Bourges verlaten is eenvoudiger dan binnenkomen en dat maakt dat het wel vooruitgaat. Moet wel want ik denk dat de afstand van vandaag mijn limiet is (26 km ). Na 7,5 km doe ik mijn inkopen voor vandaag en morgen want er is niks onderweg . Pinksterweekend weet je wel . Ik ben dus zwaar geladen .
Zonnige dag ; het traject loopt hoofdzakelijk over departementale wegen, heel veel asfalt.
In Villeneuve sur Cher is er een meeting van motards - gisteren ook al trouwens. Veel getakketak van de Harley Davidsons , veelal wat oudere mannen met lange haren , al of niet in een staart, bebaard en besnord, met bierbuik en vol tatoeages. Het bier zal rijkelijk vloeien!!! Anke en Sietse, denk aan de toestanden lang geleden op de camping van Mérida.
Onderweg zie ik dat ook andere struiken ik aangetast zijn door de processierupsen.
dit zijn ze dan: kruipen in het gelid achter elkaar
Als ik rond 16u in Charost aankom let ik niet meer op de pijlen - meestal leiden die toch naar het centrum, ttz. de kerk of de Mairie.
Ik vraag naar de straat en dat had ik beter niet gedaan. De inwoners kennen blijkbaar hun straatnamen niet en weten ook niet dat er een pelgrimsherberg is. Dan maar de Mairie. Ah ja, die weten ze wel liggen. En dan vind ik zelf de goede straat. En het juiste huis, alleen heb ik een code nodig. Daar sta ik dan. Bellen en bonken op de deur helpt niet. Ik telefoneer naar het nummer vermeld in de Miam Miam Do Do maar dat is het nummer (vast) van de Mairie . Gevolg: antwoordapparaat ; die geeft een mobiel nummer door. Dat dan maar gebeld. Weer een antwoordapparaat ; ik spreek een boodschap in na de biep en wacht, en wacht, en wacht.
Na 20 min. krijg ik zowaar een sms met een ander mobiel nummer . Als ik daarnaar bel krijgt ik een stem van de Franse sfr "le numéro composé n' est pas attribué". Daar sta ik dan.
Uiteindelijk ga ik op zoek naar buren, er moet toch iemand thuis zijn op Pinksteren inderdaad de namiddag . Ik vind wel vriendelijke mensen ,van één krijg it zelfs een pint. De één gaat bij de ander vragen en ik overal als een hond erachteraan . Uiteindelijk is er één die vroeger nog op de gemeente gewerkt heeft en hij probeert één van zijn vroegere collega's te bereiken . Intussen maak ik kennis met zijn dementerende vrouw . Uiteindelijk lukt het en kan ik iemand spreken die zegt wat ik moet doen.
Eind goed al goed dus.
Om 18u30 ben ik binnen en raad eens wat? Thierry ligt op zijn bed te slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten