Waar ben ik hier terecht gekomen

Eindelijk nog eens de mogelijkheid om op internet te geraken. Ik schrijf: maandag 14/05.
Het heeft de ganse nacht geregend en dat doet het 's ochtends nog.
Een ontbijtkoek met oploskoffie als ontbijt.
Mark neemt afscheid - hij gaat 10 km verder. We wensen elkaar een Buen Camino ; wie weet zien we elkaar nog eens ergens.
Ik ga nog naar de winkel want er is onderweg niets.
Ik heb zo wat een eigen parcours uitgestippeld, anders dan wat de hospitalero gisteren voorstelde, ik heb genoeg van glibberige boswegen en modder . Dus is het veel asfalt. Mijn beloning: twee reeën en een koppel buizerds.
Op een tiental km van mijn aankomstplaats twijfel ik aan een kruising en toevallig komt er net een oudere dame aangereden. Zij vraagt mij of ik niet bang ben zo in mijn eentje. "Van wat of van wie" vraag ik, "van U?". Ze lacht en rijdt verder.
Veel is er niet te zien onderweg: bossen en velden (wijngaarden,graanvelden , koolzaadvelden, waarvan de gele bloemen bijna uitgebloeid zijn.
Weer veel "spinnenwebben"  gezien vandaag - volgens Mark zijn het van de processierupsen. Misschien een woordje uitleg in een reactie Robin?

van dichtbij kan je idd de rupsen zien; ze vreten letterlijk alles op. Bij ons horen we de invasie op/in de eiken,  hier zijn de hagen aangetast - ik denk vooral roosachtige struiken, rozenbottel of eglantier 

De gehuchtjes/dorpjes die ik tegenkom stellen niets voor . Ik stop de eerste en enige keer na 15-16 km voor een plas achter een muurtje van de kerk en een pauze in een bushokje (Anke, de enige plek waar ik droog kan zitten).
Daarna volgen nog een zestal km door grassig land, onderweg een oude wasplaats/picknickplaats .
Daarboven op de hoogvlakte moet ik een pijl gemist hebben want ik kom op de N151 terecht - geen pechstrook!!! Levensgevaarlijk!! !

Ik moet in Varzy bij een zekere mevrouw G. zijn, zeg maar Jacqueline zegt ze.
Had ik dat maar geweten !
Ze is 79 jaar en brengt de helft van het jaar door in haar grootouderlijk huis uit de 19de eeuw . Sindsdien is er weinig aan veranderd . Het is er ijskoud, deuren en ramen sluiten niet goed vanwege het vocht. Bovendien is ze verzamelaarster van antiek en prullaria (overal lampenkannen , soepterrines en oude pispotten).
Ze nodigt mij uit om samen met haar het avondeten te gebruiken. Eenvoudig, veel en met veel liefde klaargemaakt.
Ze is alleen en heeft blijkbaar behoefte aan een luisterend oor voor haar levensverhaal . (dochter op 33-jarige leeftijd overleden aan leukemie, met zoon en kleinzoon heeft ze geen contact).
Ik zal het koud hebben vannacht .

ik denk niet dat dit bij ons mogelijk zou zijn