Het is weer van dat

Weer van dat = geen internet. Dus gauw een vluggertje op kosten van de Franse post.
Geen tijd om veel te schrijven, het zal dus voor (hopelijk) morgen zijn. De eerste 21 km zitten er alleszins op.
Ik wens alle moeders een fijne dag - die trouwens al bijna om is.
Allee, een bar gevonden! De enige die open is in het dorp Tannay (departement Nièvre).
Eerst nog even over Vezelay: een "plus beau village de France",  nog een!  Typisch kunstenaarsdorp met kunstambachten als pottenbakkers , juwelenontwerpers, email-bewerkers, handwerk - en souvenirwinkels,  kunstgaleries enz...
Gelegen in het departement Yonne, regio Bourgogne, Franche-Comté , nog net de Morvan.
Vooral bekend als bedevaartplaats en om de abdijkerk,  de basiliek Sainte Marie Madeleine, een bouwwerk uit de 11de eeuw, die bovenop de beschermde 300 m hoge heuvel ligt, de "Colline Éternelle ".
Vezelay groeide uit tot een stadje van meer dan 1000 inwoners , vandaag amper 300.
Vanuit Vezelay zijn ook meerdere kruistochten vertrokken. Daarvan getuigen de ridderuitrustingen en andere prullaria in de souvenirwinkels.

Vanmorgen regent het en het blijft zo tot de middag. Daarna blijft het dreigend . Ponchodag dus.
Eerst naar de lauden in de basiliek, gevolgd door de pelgrimszegen. vijf paters en 10 nonnen brengen meerstemmig prachtige hymnen en psalmen.

In de pelgrimsherberg zijn we met 10, waaronder een paar snurkers, meerdere Nederlanders ,3 fietsers, een Belg, Guido uit Sint-Katarina-Lombeek, in het gezelschap van een Belgische Spanjaard
Ik ben de enige stapper die langs de noordelijke variante gaat,  via Bourges dus, de anderen gaan ofwel via Nevers , ofwel via Le Puy.
Guido zegt mij dat ik dan waarschijnlijk Mark uit Antwerpen zal ontmoeten (die had vandaag een snipperdag met familie).
Urenlang door het "Forêt Domaniale" , met modder, soms een beetje, soms veel. En glibberig! !!
En heel veel enorme feloranje naaktslakken.
In het bos is het moeilijk inschatten of het nu nog regent of de druppels vallen van de bomen. Die zijn namelijk zwaar van het nat.
Het is duidelijk een niet platgetreden pad, soms overwoekerd door kniehoog gras, soms laaghangende of afgewaaide takken, soms versperren hele bomen de weg.
Het enige dorp dat ik onderweg tegenkom heet (o ironie) Maison Dieu en is dood. Geen kat te bespeuren, maar tegenover de kerk (het is klokslag noen) is de mairie/school en er hangt een bordje met uitnodiging voor de pelgrims: er zijn een toilet, een tafel en stoelen onder een afdak.
Ik ben weer snel gewend aan het herkennen van de bewegwijzering en loop niet verkeerd.
Op zo'n 7km van mijn eindbestemming vandaag (= Tannay) zie ik in de verte achter mij een stapper. Ik raad onmiddellijk dat dit Mark is (hij is trouwens niet van Antwerpen maar van Essen). En gelijk heb ik. Hij schrikt natuurlijk dat ik weet wie hij is.
We slapen allebei in de gemeentelijke pelgrimsherberg van Tannay.
Het is koud geworden buiten en de verwarming staat aan.