Blijde intrede

De ultieme 21 km! De gevreesde klim terug uit het dal blijkt toch niet zo erg te zijn.
Binnenkomen in Santiago is deze keer aangenaam, het blijft heel lang platteland en dan zie ik in de verte Santiago liggen en de torens van de kathedraal. Ik kom ook voorbij de plaats waar op 24 juli 2013 dat treinongeluk gebeurde met zoveel slachtoffers - de brug over de spoorlijn is een ware herdenkingsplaats voor de slachtoffers met allerlei aandenkens, boodschappen, foto's, bloemen, schelpen, enz....

nog even onderweg

nog 5,775 km en ik ben er

hier heeft iemand zijn schoenen te vroeg achtergelaten - misschien op blote voeten verder?

herdenkingsplek voor de slachtoffers

Ik was blijkbaar vergeten hoe druk het in Santiago kan zijn met alle toeristen, schoolgroepen, aankomende en reeds aangekomen pelgrims, sommigen nog heel fit, anderen strompelend. Aan het pelgrimsbureau is het aanschuiven voor de Compostela. Ik haal er zo de nieuwelingen uit. Verder is alles hetzelfde : de gaitero speelt nog altijd op zijn doedelzak onder de Arco de Palacio , de mimespelers, de bedelaars, de junkies, de stalletjes en de restaurants, de souvenirwinkels, .........
Ik herinner me nog zo goed toen ik hier de eerste keer op het plein voor de kathedraal aankwam in de regen en een heel eenzaam gevoel had toen ik daar moederziel alleen stond. Nu schijnt de zon en er zijn zo veel bekenden.
's Avonds ga ik met Monika en Carsten aperitieven in de parador en daarna eten in de kelder van de parador - het mag wel wat meer zijn na alle ontberingen. Overal muziek op de pleinen en in de straten. Santiago leeft!!!!

de gaitero houdt blijkbaar niet van foto´s

ook Alka en Patrick staan aan te schuiven voor hun Compostela

terwijl ik de mijne al heb

het 0 km-punt op de Praza do Obradorio

in de parador

Monika en Carsten in actie