Dehesas, dehesas en dehesas

De was is niet droog, dus die gaat aan de buitenkant van de rugzak - zal ie drogen of niet?
Slechts 20 km naar de Arco de Cáparra,  symbool van de Via de la Plata in Extremadura. Vlak traject zonder moeilijkheden door weer eens de dehesas - foto's die ik later zal toevoegen zullen wel duidelijk maken wat een dehesa is. Voor de 4de dag op rij valt er onderweg niets te krijgen, dat wil dus zeggen : eten en drinken meenemen. Zwaar bewolkt en vrij winderig, dus niet smeren vandaag. Onderweg geregeld nattigheid en een enkele bui.
Ook de eerste zwarte varkens gezien, die in de dehesa voldoende eikels vinden om later de jamón Ibérico te leveren (verkeerdelijk Pata Negra genoemd).
Ook gezien : overal ooievaarsnesten op de meest onverwachte en vreemde plaatsen, maar dat is ook typisch voor Extremadura, toch Robin?

 

 dehesa: graasland voor koeien, schapen, geiten, zwarte varkens, omheind met draad of stenen muurtjes, nu met veel kleurige bloemen, steeneiken  (encinas) en kurkeiken (alcornoques). De steeneiken zijn meer gedrongen en de bladeren hebben een grijsachtige schijn, de kurkeiken zijn groter, hebben een breder bladerdek en de bladeren zijn groener.

 kurkeik met zijn jasje uit

De Arco (boog) de Cáparra herken ik al van ver - centrum van een oude Romeinse stad. Hier waren wij 9 jaar geleden ook. Het is maandag en dus is het informatiecentrum gesloten (de archeologische site is vrij toegankelijk) en dat betekent geen koffie en geen toiletbezoek. Kennis van het Spaans doet echter wonderen : een man is aan het werk en hij heeft de sleutel van alles (toiletten, drankautomaten) -  we krijgen zelfs een stempel bovenop. Ik zeg we omdat ons groepje hier afgesproken heeft tussen 13 en 14u en dan worden we opgehaald door een wagen van het hostal waar we vanavond overnachten (ligt 8 km buiten de camino maar er is niets anders - of je moet rekenen op een etappe van 38 km).
Hier is heel veel wind, een echt trekgat.