Rukwinden

Ze zijn weer heel vroeg, de snelgrims. Om 5u45 beginnen ze te rommelen. Ik ben de op 2 na laatste om te vertrekken. Met yoghurt en een banaan in de maag vertrek ik om kwart voor zeven voor een volgende klim - 320 m stijgen tot meer dan 1200 m - op naar de pas van A Canda, de poort naar Galicia. Na meer dan 2 u zwoegen (en sakkeren en vloeken) op de weg die soms heel steil is, die soms overspoeld is door een beek, met losliggende stenen en modder, kom ik eindelijk boven. Ik moet er niet aan denken hoe dit moet zijn als het regent of net geregend heeft (met poncho). Prachtige vergezichten langs alle kanten, met de windmolens vlakbij. Carsten en Monika wachten boven op mij. Foto op de grens tussen Castilla y Leon (Zamora) en Galicia (Ourense). Vraagje voor wie er iets van kent : bestaat er ook bruine heide? En kan die metershoog groeien?
Eerste gehuchtje in Galicia : A Canda, minder dan 30 inwoners, met de koeienvlaaien op straat.
Het tweede deel van deze dag (25km) gaat door een prachtig landschap met veel stenen, heide , brem en veel op en af. Het doet zeer on-Galicisch aan en de wind waait heel stevig. Ook nu weer veel modder- en steenpartijen. Mijn softshell heb ik niet uitgegaan.
Eerste dorp van belang in Galicia : A Gudiña, 750 inwoners, ziet er helemaal geen gezellig dorp uit, maar er is een albergue en daar zijn de snelgrims van vanmorgen. Ik vraag mij af wat die hier al zo lang doen (op bed liggen en snurken).

even een gestileerde Jacobus omarmen

dit is de grens met Galicia

vanaf nu is dit één van de soorten bewegwijzering

gelukkig zijn er stapstenen

fotovoltaïsche cellen bij het binnenwandelen van A Gudiña

moderne versie van een stenen muurtje