Rotsklimmen

Vanmorgen staan de eersten op om 5u30! Onmogelijk om nog te slapen. Maar ze krijgen mij niet zo gek om in het donker te vertrekken. Om 6.30u ben ik klaar, met water, een banaan, een caketje en wat Mariakes. Het eerste dorp is 18,5 km verder. Na een goede 6 km komt er een afdaling om U tegen te zeggen. En dat is niets vergeleken met wat komt. Langs mooie landschappen komt de Rio Esla in zicht ( waarschijnlijk bekend voor wie kruiswoordraadsels oplost). Doet mij een beetje denken aan de Hoces del Duraton. Over de brug zijn er 2 mogelijkheden : ofwel de lokale baan volgen - voor de fietsers en de watjes - niet-fitte wandelaars (zegt de gids) ofwel langs de rotsen voor de niet-watjes. Ik denk op dat moment : als ik het niet probeer zal ik het niet weten. En dus op hoop van zegen. Gedurende een korte afstand is het inderdaad klefferen over de rotsen, ik heb handen en voeten nodig, ook op de poep. Maar het is gelukt en ik ben blij dat ik deze keuze gemaakt heb, want daarna volgt een mooie wandeling (eerst stijgend en daarna op een plateau) met alom steeneiken, kurkeiken, veel zonneroosjes, heide, brem, lavendel en allerlei kleurrijke bloemen.
Rond halftwaalf ben ik het dorp Faramontanas de Tábara waar ik geniet van een eerste koffie van de dag. Dan resten nog een kleine 8 km tot Tábara. Hier waren wij in de buurt tijdens onze laatste vakantie in Spanje - voor de kenners ergens op een camping in de Sierra de Culebra, ik herinner mij de naam niet meer, zal op een kaart moeten kijken. In niemandsland en boodschappen moesten we hier komen doen - de winkel is er nog.

zonneroosjes onderweg

de Río Esla, met hier rechts de rotspartij waar ik over moest klimmen

bodega´s

kerk in Tábara

een beetje troebel - in de albergue van Tábara met op de voorgrond José, de schrijvende hospitalero