Gelukkige verjaardag Erin

Montamarta, een dorp op een kleine 20 kilometer van Zamora met meer ooievaarsnesten, zwaluwen en mussen  dan mensen. Voor de derde dag op rij hetzelfde landschap : graanvelden, graanvelden en graanvelden en tussenin af en toe een omgeploegde akker. Een beetje golvend, onder een staalblauwe lucht. De wiegende velden zijn verleden tijd.
Hier is verder niets te beleven.
Ik neem een bed in een prive-albergue met gewone bedden, een goede douche, een keuken, en een mooie grote tuin met tafels en stoelen. Vanavond ga ik eens zelf eten maken. De dagmenu's en de pelgrimsmenu's begin ik een beetje beu te worden.
Verder is alles Ok.

 De verlaten hoofdstraat van Montamarta - highnoon in één of andere western ?