de bergen komen eraan

Gisterenavond kreeg nog een staartje : de Maltees Steven vraagt hulp. Hij had van gisteren een blaar aan de onderkant van zijn linkervoet en had er vanmorgen compeed op aangebracht, niet goed blijkbaar want hij had last onderweg. 's Avonds probeerde hij de compeed te verwijderen en trok natuurlijk huid en al mee, overal bloed. Ik kon er weinig aan doen omdat ik het materiaal niet heb. Dus stelde ik voor om naar het dichtstbijzijnde centro de salud te gaan - met de taxi 11 km verder naar Aldeanueva del Camino. Daar werd alles netjes verzorgd. Ik gaf hem ook wat Dafalgan voor vandaag. Vanmorgen aan het ontbijt zegt hij dat hij vandaag en morgen niet zal stappen. Een wijze beslissing denk ik.
Heel mooie wandeling vandaag, van het hostal Asturias over Aldeanueva del Camino en Baños de Montemayor naar Calzada de Béjar. Er zijn maar twee mogelijkheden voor de volgende twee dagen : 30 km + 20 km of andersom. Ik laat de beslissing over aan mijn voeten. Gisteren zag ik reeds in de verte sneeuw liggen op de toppen van de Sierra de Béjar, en daar gaat het stilaan naartoe.

oude Romeinse brug in Aldenueva del Camino

Baños de Montemayor

Puerto de Béjar, 950 m, grens tussen Extremadura en Castilla y León

Plaza Mayor van Calzada de Béjar

veel wind, dus de was droogt snel

Tot Aldeanueva is het nog dehesa, daarna verandert het landschap en de omgeving. Veel hoppen gezien. In Aldeanueva staat nog een oude Romeinse brug en 2,5 km verder de Puente de la Doncella, genoemd naar een dienstmeisje die volgens de legende van de brug sprong - de dood tegemoet - toen zij achterna gezeten werd door een of andere nietsnut die op haar verliefd was. Baños de Montemayor is een kuuroord met veel hotels en restaurants. Daarna gaat het steil naar boven naar de Puerto de Béjar. Tijd ook om Extremadura vaarwel te zeggen en Castilla y Leon binnen te wandelen. Gedaan met de dehesa, tijd voor bossen en bergen, bergbeekjes, enorme granieten blokken in de weiden op de hellingen, gewone bomen ook : normale eiken, hazelaars, veel kastanjelaars, dennen, enz... Vanaf nu is het gedaan met de kubussen als aanduiding en zijn het de klassieke gele pijlen, bovendien zijn er ook veel informatieve borden. Uiteindelijk stap ik toch tot Calzada de Béjar, langs de oude Romeinse heirbaan met veel milliarios langs de kant van de weg. Doodmoe strompel ik het dorp binnen om 17u na meer dan 30 km en meer dan 10 uur later dan ik vanmorgen vertrok. Een albergue zoals het hoort, heel vriendelijke mensen, alleen veel volk. De haard brandt wat het heel gezellig maakt.