vanaf nu ken ik het niet meer

 Alweer een warme en zonnige dag vandaag, door het mooie landschap van de Camino Sanabrés. Meer heuvelend en dat kondigt de bergen aan; ze staan hier overal in het rond met natuurlijk de windmolenparken. Ik vraag mij af wie deze weg uitstippelt en wat de logica ervan is - maar eigenlijk zou ik me dat niet moeten afvragen: Jacobus´wegen zijn ondoorgrondelijk - voorbeeld van vandaag: 5X de autosnelweg (dezelfde) overgestoken, 4X langs boven over een brug en 1X langs onder door een tunnel, 3X in de ene richting en 2X in de andere ???????????
Door vochtig gebied getrokken - alhoewel het hier in geen dagen geregend heeft blijft de modder op de weg liggen, en soms vergist een beekje zich en denkt dat de weg haar bedding is. Minder konijnen maar meer krekels en duizenden kikkers en wat daar allemaal in het struikgewas ruist ................ zijn hagedissen; tot er plots iets heel groot uit het struikgewas opduikt en maakt dat het weg is: een ree, en daarna nog twee.
Om 10u45 ben ik in Puebla de Sanabria, een dorp van om en bij de 1500 inwoners met het oude historische centrum boven op een heuvel: de kerk, het ayuntamiento en de burcht, en natuurlijk de cafés, de restaurants en de souvenirwinkeltjes: alles open op zondag voor de toeristen. Hier waren wij ook op onze laatste vakantie in Spanje (ook het nabije Lago de Sanabria en het stadje Braganca net over de Portugese grens zijn de moeite voor wie hier in de buurt zou komen. ik lijk wel een reisbureau of een reporter van Vlaanderen Vakantieland).
Het laatste stuk is een echte Vlaamse holle weg. Ik zit in het bergdorp Requejo, jawel, de bergen zijn terug en morgen moet ik erover (niet echt mijn ding)

mooie spreuk voor de pelgrims

een originele wegwijzer

zelfs een hekje en een canadese doorgang (rooster) en de koeien op de wei

Puebla de Sanabria